Augacephalus ezendami – ptasznik

Augacephalus ezendami
(Gallon, 2001)

Spis treści

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Augacephalus ezendami
Inne nazwy: Ceratogyrus ezendami (nazwa już nieobowiązująca, przeniesiony do innego rodzaju po rewizji).

Wygląd

Rozmiary tego pająka nie należą do największych. Samica osiąga do 5 cm samego ciała, a samiec jedynie 3,5-4 cm. Jak u wszystkich opisanych przedstawicieli tego gatunku dominują odcienie beżu, brązu, szarości i złota. Odwłok ptasznika jest mieszaniną beżu nakrapianej ciemnobrązowymi cętkami, co tworzy charakterystyczny wzór. Na karapaksie od fovea odchodzą promieniście, we wszystkie strony beżowe lub złote linie, a wokół oczu jest czarna „maska”. Fovea w kształcie półksiężyca (zdecydowanie mniejsze wgłębienie fovea niż u A. junodi). Sternum, trochanter i coxa są czarne. Sternum pokryte charakterystycznymi długimi włoskami (ale krótszymi od włosków u breyeri) oraz z trzema parami sigilla. Gatunek posiada jasną beżową opaskę na wentralnej części odwłoka. Charakterystyczne czarne pasy po wewnętrznej bocznej stronie I i II pary odnóży krocznych. Poza nieznaczną różnicą w kolorystyce dorosłego samca i samicy ubarwienie i cechy charakterystyczne pozostają niezmienne.

Długość życia

Samice żyją prawdopodobnie około 15 lat, Samce po ostatniej wylince żyją około 12 miesięcy.

Występowanie i biotop

Afryka: Mozambik. Zamieszkują sawanny, a swoje gniazda budują między kamieniami, bądź znajdują wcześniej już wykopane głębokie norki, które stanowią świetną ochronę przed wysokimi temperaturami.

Terrarium

Terrariumdla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/30 (dł./szer./wys.) cm. A. ezendami lubi kopać głębokie tunele, więc polecam dać minimum 10 cm podłoża w terrarium. Jako podłoże możemy zastosować mieszkankę piasku i włókna kokosowego w stosunku 1:1. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.

Tunel prowadzący do gniazda samicy.

Temperatura i wilgotność

Temperatura około 26°C z kilkustopniowymi spadkami nocnymi. Wilgotność na poziomie ok 60% (szczegółowe dane warunków naturalnych na wykresach powyżej.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Dorosła samica jest zazwyczaj większa i mocniej zbudowana od samca. Samce mają dłuższe odnóża, narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy) oraz haki na goleniach pierwszej pary odnóży. Posiadanie haków goleniowych odróżnia ten gatunek od Augacephalus junodi. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej oraz na podstawie wylinki.

Rozmnażanie

Samca można zostawić u samicy na kilkadziesiąt minut, do czasu kopulacji. Na podstawie prób dopuszczeń Augacephalus ezendami można stwierdzić, że pary nie zbierają się długo do kopulacji: od razu od wpuszczenia samca do terrarium samicy (lub kontaktu na neutralnym gruncie) dochodzi do „tupania” ze strony obu osobników i finalnie do kopulacji (nawet kilkukrotnej). Warto powtarzać dopuszczanie kilka razy w celu zwiększenia szansy na kokon. Kokon tworzony przez samicę po 6-10 tygodniach od zapłodnienia. Kokon jest umieszczony w gnieździe i wpleciony w oprzęd. W kokonie jest około 100 jaj. Młode lęgną się po 2-3 tygodniach, samodzielnymi pająkami stają się po kolejnych 20-30 dniach.

Kopulacja A. ezendami.

Uwagi

Poprzednio zaliczony do rodzaju Ceratogyrus jako Ceratogyrus ezendami (Gallon, 2001). Później w handlu jako Augacephalus sp. Mozambique, natomiast w 2010 roku już oficjalnie jako Augacephalus ezendami. Posiada narządy strydulacyjne na wewnętrznej powierzchni szczękoczułek.

Ocena

(zobacz skalę ocen)

jad: 3
szybkość: 3
temperament: 3
trudność hodowli: 3
podatność na błędy hodowców: 4
ocena ogólna: 16
Gatunek polecany dla doświadczonych terrarystów.

Źródła:

Gallon, R. C. 2010. On some Southern African Harpactirinae, with notes on the eumenophorines Pelinobius muticus Karsch, 1885 and Monocentropella Strand, 1907 (Araneae, Theraphosidae). Bulletin of the British Arachnological Society 12: 201-232 [p. 218].
Gallon, R. C. 2001. Revision od the Ceratogyrus spp. Formerly Included in Coelogenium (Araneae: Theraphosidae, Harpactirinae). Mygalomorph 2: 1-20 [p. 6, f. 10-17].
http://www.the-t-store.co.uk/
http://www.baboonspiders.de/
http://www.sanparks.org/