Dolomedes fimbriatus, bagnik przybrzeżny
(Clerck, 1758)
Informacje ogólne
Nazwa: Dolomedes fimbriatus, bagnik przybrzeżny
Rodzina: Pisauridae
Wygląd
Jeden z większych polskich pająków (samica 13-20mm, samiec mniejszy, dorasta do około 15mm) o kasztanowym ubarwieniu. Cechą charakterystyczną dla tego gatunku są dwie białawe linie biegnące wzdłuż jego ciała.
Występowanie (Biotop)
Gatunek lubiący wilgoć: nadwodny, więc można go spotkać na brzegach jezior, potoków, torfowisk i bagien. Najbardziej rozpowszechniony w Europie Północnej (w tym w Polsce), ma swoje siedliska również u brzegów Afryki Północnej, jak również nieliczne znajdują się w całej Azji. Jednak z powodu niszczenia jego siedlisk i zanieczyszczenia wód staję się coraz mniej pospolity. Mimo tego, że jest ogólnie liczny, często jednak niezauważalny, z powodu jego płochliwości.
Biologia
Żyje maksymalnie dwa lata. Poluje aktywnie, kładąc dwie pary nóg na powierzchni wody, resztę nóg trzyma na przybrzeżnej roślinności, w ten sposób może wyczuć drgania potencjalnej ofiary, którą może być jakiś owad, ew. płotka lub mała żaba. Wyspecjalizował się w chodzeniu po wodzie, ale również potrafi zejść pod powierzchnie wody, wykorzystując do tego, np. trzcinę i pozostać tam nawet przez okres 40 minut. Z racji przypisanej mu nazwy w Anglii 'raft spider’, co znaczy 'pająk tratwa’, wiele osób kojarzy sobie z nim dziwną umiejętność wykorzystywania, np. liści do pływania i nawet sterowania nimi. Niestety ten mit trzeba obalić…
Zaloty samca są stosunkowo krótsze. Samice są bardzo agresywne w stosunku do nich. Samica po około trzech tygodniach robi duży kokon (nawet do 150 jaj), który trafia prosto w jej szczękoczułki. Kiedy młode mają się już wykluć, samiczka kładzie kokon na brzegu i wokół niego snuje charakterystyczną dużą sieć, następnie otwiera kokon i opiekuje się młodymi, do czasu, aż same się nie rozproszą. W ciągu życia może zrobić kilka kokonów, jednak każdy kolejny jest już mniejszy.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 6