Lampropelma nigerrimum
(Simon 1892)
Dorosła samica L. nigerrimum. Zdjęcie autorstwa kosmy.
Dorosła samica. Jean Michel Verdez. Photo is copyrighted to The British Tarantula Society.
Dorosły samiec L. nigerrimum. Jean Michel Verdez. Photo is copyrighted to The British Tarantula Society.
Nazewnictwo
Nazwa łacińska: Lampropelma nigerrimum
Nazwa angielska: Sangihe Island Black
Wygląd
Dorosła samica osiąga 5-6 cm DC i ponad 15 cm rozpiętości z rozpostartymi odnóżami. Gatunek stosunkowo młody w otwartym handlu i podane wielkości mogą się odrobinę różnić. Maluchy tego gatunku są granatowoczarne – widać ich niebieski kolor zwłaszcza przy jasnym sztucznym świetle. Podrostki, w zależności od płci, samice są ciemnoszare (z grantowym połyskiem), a samce jasnobrązowe, beżowe.
Dorosłe samice są jednolicie czarne (lecz pod światło widać intensywny granatowy kolor włosków), a dorosłe samce w odcieniach beżu, którego to nabierają już jako podrostki. Młode posiadają charakterystyczny wzór na odwłoku.
L. nigerrimum – karapaks. Chad Campbell.
Długość życia
Brak konkretnych danych. Gatunek zbyt młody w domowych hodowlach by przyjąć jakiekolwiek wiarygodne, uśrednione dane. Prawdopodobnie okresy życia podobne jak u krewnego gatunku w rodzaju. Także na wolności brak konkretnych badań i przypuszczeń min z powodu uznawania do niedawna gatunku za wymarły.
Występowanie i biotop
Prawdopodobnie gatunek endemiczny. Północna Indonezja: wyspy Sangir (na północny-wschód od Sulawesi); L. nigerrimum znaleziono na największej wyspie Sangir Besar. Typ wysp nizinny, jak i wyżynny, z dużymi połaciami lasów równikowych. Klimat typowo tropikalny z wysoką wilgotnością powietrza (70 do 90%). Pora sucha z ograniczoną wilgotnością powietrza trwa od kwietnia do października. Największa ilość opadów utrzymuje się w miesiącach grudzień-styczeń.
Gatunek typowo „nadrzewny”. Znajdowany w naturalnym środowisku na pewnych wysokościach. Dorosłe zazwyczaj na drzewach, często adaptowały do swoich potrzeb opuszczone dziuple.
Informacje, uwagi, cechy szczególne
Mimo odkrycia gatunku w 1892 przez Simona przez wiele lat uważany jako wymarły. Ponownie odkryty dopiero w 2007 roku przez Jean Michel Verdez i Christophe Bauduin.
Gatunek swego czasu sprzedawany w handlu pod błędną nazwą Orange Fringed (Ornithoctoninae) – innego gatunku z Borneo. Gatunek swym zachowaniem jak i temperamentem mocno przypomina L. violaceopes. Młode pajączki zazwyczaj płochliwe, na ingerencje w ich pobliżu reagujące zazwyczaj błyskawiczną ucieczką do gniazda. Dorosłe samice jak i podrośnięte sztuki typowo defensywne, zaciekle broniące swego terytorium. Trudne do przepłoszenia, nie wahające się wielokrotnie kąsać w celu obrony siebie jak i własnego gniazda. Gatunek niezwykle szybki. Cechą odróżniającą L. nigerrimum od innego podobnego pająka (Lampropelma sp. Borneo Black) jest o wiele bardziej smukła budowa ciała oraz z chudsze odnóża).
Terrarium
Terrariumorientacji pionowej. Wystarczy 20/20/40 cm, lecz równie dobrze nada się większe dla dorosłych osobników. Do wystroju idealnie nadają się tuby korkowe dostępne w handlu, kawałki kory tworzące szczeliny itp znakomicie symulujące ich naturalne kryjówki.
Temperatura i wilgotność
Dla domowego chowu wystarczy temperatura w przedziale 24-30°C w dzień, z nocnymi spadkami (lecz nie jest to absolutnie niezbędne) do około 20°C.
Wilgotność wysoka, na poziomie 80-90%. Można pokusić się o drobną symulację pory suchej, naturalnej w miejscu ich występowania na wolności i obniżyć w czasie pory suchej do 70% a nawet mniej.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.
Żywienie
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.
Dymorfizm płciowy
Wyraźny dymorfizm płciowy u podrośniętych osobników. Samicę wraz z wiekiem nabierają czarnej barwy, samce natomiast dość szybko przechodzą do swych barw typowych dla dorosłych samców.
Różnice w budowie płytki płciowej młodych osobników L. nigerrimum.
Dymorfizm płciowy na podstawie ubarwienia podrostków: u góry młoda samica, na dole młody samiec. Zdjęcia autorstwa Jean Michel Verdez. Photo is copyrighted to The British Tarantula Society.
Rozmnażanie
Para oczywiście może być agresywna względem siebie, lecz nie jest to reguła. Po wpuszczeniu samca do samicy najlepiej obserwować i pilnować pająków, a po kopulacji wyciągnąć samca. Samice mogą złożyć kokon już po 1,5 miesiącu po kopulacji. Po ok 4-5 tygodniach powinny pojawić się NI, a po kolejnym miesiącu maluchy powinny być samodzielnymi L1. Ilość młodych w kokonie sięga nawet 200 sztuk.
Kokon L. nigerrimum. Zdjęcie autorstwa Chris Allen „syndicate” z www.arachnoboards.com.
NI w kokonie. Zdjęcie autorstwa Chris Allen „syndicate” z www.arachnoboards.com.
NII liniejące na L1. Zdjęcie autorstwa Chris Allen „syndicate” z www.arachnoboards.com.
[img]http://arachnea.org/images/stories/zdjecia_do_opisow/lamp/nige/zdjecie10.jpg[/img]
L1 L. nigerrimum. Zdjęcie autorstwa Chris Allen „syndicate” z www.arachnoboards.com.
Ocena
*jad: 4
*szybkość: 4
*temperament: 3
*łatwość hodowli: 3
*podatność na błędy hodowców: 2
Polecany dla zaawansowanych terrarystów ze względu na szybkość, potencjał jadu i temperament.
Źródła
- Verdez, J.-M. 2010. Lampropelma nigerrimum Simon, 1892. Journal of the British Tarantula Society 25(2-3): 78-87.
- http://www.the-t-store.co.uk
- http://www.arachnoboards.com
- doświadczenia własne i innych hodowców
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 34