Loading...Enoplognatha ovata – zawijak żółtawy
(Clerck, 1758)
Informacje ogólne
Nazwa: Enoplognatha ovata, zawijak żółtawy
Rodzina: Theridiidae
Wygląd
Pająk dorastający do 6-7 mm, zbudowany bardzo filigranowo; ma owalny, żółty, białawy lub zielonkawy odwłok pokryty zwykle paroma ciemnymi kropkami; czasami można dostrzec wzór; nierzadko z czerwonymi smugami przypominającymi literę “V” (odmiana barwna lub bardzo zbliżony gatunek – do rozpoznania jedynie przez analizę mikroskopową narządów rozrodczych). Głowotułów ma zwykle tan sam kolor co odwłok, jest jednak przeświecający; przez środek biegnie czarna smuga (kreska). Odnóża w kolorze głowotułowia (również przeświecające), golenie zwłaszcza przednich kończyn mają ciemny pierścień na końcu odcinka.
Występowanie (Biotop)
Europa, odnotowany także w Ameryce Płn. (północna półkula); w Polsce występuje na terenie całego kraju. Gatunek zamieszkuje zarówno suche jak i wilgotne łąki, suche nieużytki a także ogrody. Zdaje się jednak preferować stanowiska porośnięte dość wysokimi roślinami zielnymi, w miejscach nieco bardziej wilgotnych – cienistych, jego specyficzną sieć łowną można najczęściej dostrzec na kwiatach roślin baldaszkowatych. Wszędzie liczny. Niezagrożony, bardzo łatwo przysposabia nowe typy siedlisk.
Biologia
Jego rozwój trwa prawdopodobnie jeden rok, gdyż już wiosną (kwiecień) można spotkać duże osobniki. Pokrywa on wierzchołki roślin zielnych, gałązek swoją nieregularną, dzwonowatą (kopulastą) siecią łowną. Jego jad działa bardzo skutecznie na owady i inne bezkręgowce, co pozwala stwierdzić o jego silnej toksyczności (w końcu należy do tej samej rodziny co czarne wdowy – Latrodectus spp.). Często pokonuje nawet pszczoły i osy. Sposób polowania ma taki sam jak inni przedstawiciele tej rodziny. Narzuca on na ofiarę pajęczynę pętając jej kończyny i uniemożliwiając ruch (unieruchamia), wstrzykuje mocny jad – najczęściej w nogę, z racji małych szczękoczułków, następnie dokładnie owija. Gody odbywają się późną wiosną lub wczesnym latem: samiec znajduje sieć samicy i daje znać o swojej obecności szarpiąc nici. Jeśli jest gotowa – dochodzi do kopulacji. Samiec bywa pożerany. Przed złożeniem jaj samica tworzy kryjówkę np.: z liści pozlepianych pajęczyną, a następnie troskliwie opiekuje się biało-zielonkawym kokonem.
Pająki te można spotkać w zasadzie od wiosny do jesieni, kiedy to temperatura nie spada poniżej 0.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 3
