Cyriocosmus chicoi – ptasznik

Cyriocosmus chicoi
(Pérez-Miles, 1998)

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Cyriocosmus chicoi

Wygląd

Pod względem wielkości C. chicoi plasują się w grupie tych „większych” Cyriocosmus, ponieważ dorosłe samice dorastają do 3 cm długości ciała, a dorosłe samce ok. 1,5-2 cm. Wielkość maluchów po linieniu z nimfy II wynosi około 6 mm z rozstawem odnóży.
Młode osobniki posiadają zarys charakterystycznego ubarwienia – od L1 można rozróżnić ten gatunek od innych z rodzaju. Maluchy są beżowo-czarne, a ich kolory nie są intensywne: karapaks (w większości), szczękoczułki, uda i stopy są czarne/ciemnoszare, a na brązowawym odwłoku widoczne są jaśniejsze włoski parzące.
Pająki z czasem się wybarwiają: femora, tarsi, chelicery i odwłok stają się czarne. Odnóża jednak w większości pozostają jasne. Tworzą się wyraźne ornamenty na karapaksie i odwłoku, a „lusterko” z włoskami parzącymi jest intensywnie pomarańczowe.
Dorosłe osobniki mają czarne odnóża (poza biodrami, które są jasnopomarańczowe). Tego samego koloru, co coxae jest karapaks z czarnym wzorem obejmującym tzw. caput i okolice fovea. Smoliście czarny odwłok kontrastuje zarówno z „sercem”, jak i z paskami od niego odchodzącymi. Za to na pomarańczowym spodzie odwłoka widać czarne paski. Kądziołki płynnie przechodzą od koloru kremowego, aż do czarnego.
Dorosłe samce mają te same cechy ubarwienia, co dorosłe samice. Jedynie są lekko złotawe.
 

Długość życia

Jak u wszystkich przedstawicieli rodzaju Cyriocosmus jest stosunkowo krótka. Samice dożywają do 7-8 lat przy dobrych warunkach, a samce giną zazwyczaj po kilku miesiącach od ostatniej wylinki.

Występowanie

Brazylia: stan Rondônia.
C. chicoi zamieszkują brazylijski las deszczowy w okolicach Porto Velho, położony w pobliżu granicy z Boliwią. Przez te tereny przepływa rzeka Madeira – największy dopływ Amazonki. Klimat tropikalny monsunowy, jaki tam panuje, cechuje krótka pora sucha – trwająca od czerwca do lipca – oraz długa pora deszczowa obejmująca pozostałe 10 miesięcy. Najintensywniejsze opady zaczynają się od grudnia i wynoszą średnio 300 mm deszczu miesięcznie. Dzienne średnie temperatury wahają się od 23°C do 26°C, a w ciągu roku nie zauważa się dużych amplitud.
Pająki budują gniazda u podstaw drzew lub wykorzystując ściółkę leśną.
 

Informacje, uwagi, cechy szczególne

Gatunek wyczesuje z odwłoka włoski parzące typu III.
 

Terrarium

Z racji niewielkich rozmiarów młode pająki można trzymać w kliszówkach/małe pojemniki (szczególnie ułatwi to karmienie małego pająka).
Dla podrostków odpowiednie będą terraria 7/7/7 lub pojemniki o podobnych gabarytach. Natomiast wystarczające docelowe terrarium może mieć wymiary 15/15/15 cm.

Temperatura i wilgotność

Temperatura około 25°C z niewielkimi spadkami nocnymi (22°C ), natomiast wilgotność na poziomie 70-80% (szczegółowe dane warunków naturalnych na wykresach powyżej.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Młode pająki najlepiej karmić wylęgiem karaczanów (świetnie w tej roli sprawdza się wylęg Panchlora nivea, który ma wymiary ok 1-3 mm), mącznika oraz świerszczy.
Cyriocosmus spp. również nie mają problemów z jedzeniem martwego pokarmu. Karmówkę należy dopasować do wielkości osobnika.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Dymorfizm widoczny już u podrośniętych osobników i możliwy do rozpoznania po budowie płytki płciowej. Problemem może być niewielki rozmiar ptasznika. Warto posiłkować się lupą, mikroskopem itp.
Należy również wspomnieć, że u młodych osobników budowa płytki płciowej samca i samicy jest bardzo podobna. Nawet przy rozpoznawaniu płci dorosłych osobników tylko po budowie płytki płciowej zdarza się wiele błędów.
 

Rozmnażanie

Samice są dorosłe od 2-2,5 cm długości ciała. Samiec posiada po ostatniej wylince bulbusy oraz haczyki. W zależności od zachowania samicy – samca można zostawić z nią z jednym terrarium lub wyjąć po nieudanej próbie. Na podstawie moich doświadczeń – samica nie była agresywna, a kopulacja trwała wyjątkowo krótko na ten rodzaj, bo zaledwie minutę. Po udanej kopulacji polecam wyciągnąć samca od samicy. Warto powtarzać dopuszczanie kilka razy w celu zwiększenia szansy na kokon. Kokony powinny być wytwarzane dość szybko, czasami nawet do miesiąca od kopulacji. W kokonie można spodziewać się kilkudziesięciu młodych, a czasami nawet ponad 100.
 

Ocena

(zobacz skalę ocen)

jad: 1
szybkość: 1
temperament: 1
łatwość hodowli: 2
podatność na błędy hodowców: 2
ocena ogólna: 7
Polecany dla początkujących terrarystów. Problemem mogą być jedynie ich niewielkie rozmiary.

Źródła:

• Fukushima, C.S., R. Bertani & P.I. da Silva, Jr. 2005. Revision od Cyriocosmus Simon, 1903, with notes on the genus Hapalopus Ausserer, 1875 (Araneae: Theraposidae); Zootaxa 846: 1-31;
• http://www.arachnoboards.com/ab/
• www.theraphosidae.cz/
• http://en.wikipedia.org
• doświadczenia własne

Opracowanie: Obli

Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.

Liczba wyświetleń: 5