Cyclosternum schmardae – ptasznik

Cyclosternum schmardae
(Ausserer, 1871)

Zdjęcie autorstwa Robak

Spis treści

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Cyclosternum schmardae
Nazwa angielska: Yellow-Banded Birdeater

Wygląd

Jeden z mniejszych ptaszników dostępnych w handlu. Dorosłe osobniki tego gatunku nie są duże, samica dorasta do około 5 cm ciała i 10-11 cm rozpiętości odnóży, samiec jest nieco mniejszy.
Pająk ubarwiony przede wszystkim w różnych odcieniach brązu. Karapaks zazwyczaj jasnobrązowy, obrzeżony gęstymi, białymi włoskami, jasnobrązowe są również kreseczki na patellach. Femury czarne, tibia, metatarsus i tarsus jaśniejsze (brąz), często z wyraźnym odcieniem szarości. Odwłok czarny lub ciemnobrązowy, porośnięty dłuższymi, jaśniejszymi włoskami. Kądziołki przędne czarne. Na rzepkach widoczne jasne, białożółte pierścienie. Gatunek opisany w 1871 roku przez Ausserer’a.

Długość życia

Samice dożywają około 15 lat, samce dużo krócej, od 2 do 3 lat. W optymalnych warunkach samce dojrzewają po około półtora roku do dwóch, samicom zajmuje to zwykle nieco ponad 2 lata. Trzeba pamiętać, że każdy osobnik rośnie indywidualnie i nie można oczekiwać po swoim pupilu, że wstrzeli się idealnie w sztywne ramy czasowe podawane w opisach.

Występowanie i biotop

Występuje w Kolumbii i Ekwadorze, spotykany na wilgotnych terenach. Żyje w norkach, które znajdzie, lub, co częściej się zdarza, wykopie.

Cechy szczególne i ciekawostki

Wiele osobników, zwłaszcza wyrośniętych, jest pobudliwych i podczas manipulacji w terrarium reagują dość mocno defensywnie, trzeba brać pod uwagę możliwość ukąszenia. Jad tego gatunku jest słaby i wywołuje jedynie miejscowe objawy (ból, lekki obrzęk, zaczerwienienie), ale ukąszenie jest nieprzyjemnym doświadczeniem. Zwykle jednak pająk ostrzega tylko intruza, uderzając go przednimi odnóżami. Najczęstszą formą obrony jest wyczesywanie z odwłoka włosków (typ III) drażniących skórę, oczy i błony śluzowe napastnika. Jak każdy ptasznik, także i ten woli uciec do kryjówki, niż ryzykować pojedynek.
Pomimo, iż jest to gatunek dosyć nerwowy i „zrywny”, nie powinien sprawiać rozsądnemu początkującemu, uzbrojonemu dodatkowo w odpowiedni osprzęt i zachowującemu odpowiednie środki ostrożności, żadnych problemów. Mimo słabego jadu i niewielkich rozmiarów, trzeba jednak, między innymi z uwagi na jego drażliwy charakter, podchodzić do tego gatunku, jak do wszystkich ptaszników, z respektem. Jedynie duże sztuki mogą wyrządzić niewielką krzywdę, młode osobniki są całkowicie niegroźne dla człowieka.
Gatunek ten pajęczynuje znacznie mniej od swego bardziej popularnego kuzyna C. fasciatum, zazwyczaj tylko umacnia przędzą wnętrze swej norki oraz wejście do niej. Zdaje się być również nieco bardziej nerwowy od w/w krewniaka, trzeba jednak pamiętać, że jest to cecha wszystkich pająków z rodzaju Cyclosternum i°Cowanie 'drażliwości’ danego gatunku nie ma w rzeczywistości większego sensu; zawsze można także trafić na spokojnego pająka.
Ptasznik ten sporo kopie w podłożu, potrafi ponadto nie opuszczać swojej kryjówki przez długie tygodnie, czym jednak nie należy się przejmować.

Terrarium

Z racji tego, że pająk jest raczej niewielki, takie też powinno być terrarium dla niego. Pojemnik o rozmiarach 20x20x20 jest wystarczający dla dorosłego osobnika. Wystrój terrarium taki jak dla większości naziemnych ptaszników: kilkucentymetrowa warstwa torfu kwaśnego lub włókna kokosowego jako podłoże, kryjówka w postaci połówki kokosa (aczkolwiek tutaj ma pole do popisu osoba urządzająca wystrój, bo równie dobrze może to być korzeń, jaskinia, sztuczna nora), można wsadzić również roślinkę, najlepiej sztuczną, dla podniesienia walorów estetycznych. Dla młodych pajączków (L1-L5) z powodzeniem stosuje się pojemniki na mocz, dostępne w każdej aptece. Ptasznika przekładamy do większych pojemników, kiedy dojdziemy do wniosku, że obecny jest za mały dla naszego pupila. W terrarium można umieścić miseczkę z wodą – głównym jej celem będzie nawilżanie powietrza, umożliwi też pająkowi picie.

Temperatura i wilgotność

Optymalna temperatura dla tego gatunku to 25-27°C, w nocy może ona być niższa, około 22-24°Ce. Obniżanie temperatury pozwoli nam na hodowanie pająka w bardziej naturalnych warunkach. Wilgotność należy utrzymywać w granicach 70-80%, zraszając średnio obficie terrarium dwa razy w tygodniu; przy dużej wentylacji można to robić nieco częściej (3-4 razy). Gatunek toleruje rozpiętość temperatur od pokojowej (22-23°C), do nawet 28°C, lepiej jednak rzeczonych 28°C nie przekraczać – jest to maksymalna temperatura dla większości gatunków ptaszników. Dolną granicą wilgotności dla tego gatunku jest 60%; nie powinno się schodzić poniżej tych wartości, ani utrzymywać ich przez dłuższy czas w terrarium.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Samica mocniej zbudowana od samca, zazwyczaj znacznie większa. Obie płcie nie różnią się ubarwieniem. Samiec ma haki na goleniach przedniej pary odnóży i narządy kopulacyjne (bulbusy) na nogogłaszczkach. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedojrzałych osobników – po wylince, lub szczegółach budowy szczeliny i płytki płciowej.

Rozmnażanie

Dosyć proste. Do kopulacji dochodzi zazwyczaj łatwo, ale po jej zakończeniu samiec często zostaje zaatakowany, należy więc umożliwić mu ucieczkę z terrarium po zapłodnieniu. Samica buduje kokon najczęściej po 4-8 tygodniach po zapłodnieniu. Znajduje się w nim od 250 do 700 jaj. Nimfy wylęgają się po ok. 20-25 dniach, stając samodzielnymi pająkami po kolejnych kilku tygodniach.