Loading...Ekspertyza identyfikacji Haplopelma sp. „Thomammon”
Problem badawczy:
Do jakiego rodzaju i gatunku należy badany osobnik*?
Istotne próbki w trakcie badania:
O. andersoni, O. aureotibialis, O. costalis, H. doriae, H. longipes, H. minax, H. albostriatum, H. lividum, H. schmidti, H. hainanum, C. hosei, P. everetti, P. tigrinus, P. fushi, L. nigerrimum, L. violaceopes, C. schioedtei, C. dromeus, C. thorelli
*Wylinka osobnika do identyfikacji otrzymana od:
Tobias Heuke, Monachium
Materiał i metody:
Wszystkie wymiary są podawane w milimetrach (mm), a pazury nie są uwzględnianie przy pomiarach tarsus (stopa, śródstopie; ostatni segment odnóża – przyp. red.). Długość całkowita (DC) pająka obejmuje chelicery. Spermateka została wnikliwie przeanalizowana i oczyszczona podgrzanym kwasem mlekowym. Współczynnik relacji długości odnóży, postępując zgodnie z von Wirth & Striffler 2005, jest obliczany jako długość odnóża pierwszej pary mnożony przez 100, a następnie dzielony przez długość odnóża ostatniej pary. Wyniki równe 100 – odnóże I pary równe z odnóżem IV pary; ponad 100 – odnóże I pary dłuższe; poniżej 100 – odnóże IV pary dłuższe. Embolus (struktura będąca zakończeniem bulbusa oraz przewodu ejakulacyjnego – przyp. red) z terminologii Bertani (2000). Novex RZ Range mikroskop trinokularowy wraz z adapterem C-Mount dla aparatu cyfrowego Nikon Coolpix 4500 z zewnętrzną wiązką zimnego czerwonego światła LED.
Diagnoza:
Badana wylinka została dostarczona mi przez Tobiasa Hauke w trakcie ostatnich Theraphosid Expo odbywających się w Marbach (RFN), 23 kwietnia 2016r. Gatunek, do którego należy wylinka, był odłowiony z „Thomammon”, co jest najprawdopodobniej określeniem rejonu, w którym znajdują się świątynie Thommanon w Kambodży. Do podrodziny Ornithoctoninae zaliczamy rodzaj Haplopelma ze względu na liczne włoski na metarsus IV pary odnóży i kształt spermateki, która jest płatkowata bez wyraźnego wgniecenia na jej środku.
Brak jakichkolwiek włosków nad palpcoxae pl (wewnętrzna część biodra nogogłaszczki – przyp. red.) oraz charakterystyczny układ narządów strydulacyjnych na palpcoxae pl.
Bez cienia wątpliwości uważam, że ten osobnik należy do rodzaju Haplopelma a dokładniej do gatunku Haplopelma longipes ze względu na dwie wyodrębnione cechy taksonomiczne, które występują tylko u tego gatunku. A mianowicie, długie odnóże IV pary w stosunku do odnóża I pary (RF ~ 88), szczotki z włosia na metarsus i tarsus IV pary odnóży na części grzbietowej.
Niepodzielona scopula (gęste kępki wyspecjalizowanych włosków na spodzie końcowych segmentów odnóży – przyp. red.) na metarsus IV pary od strony brzusznej. Ta cecha jest szczególnie przypisywana temu gatunkowi. U innych gatunków z rodzaju Haplopelma, scopula jest wyraźnie rozdzielona przez głęboki rozstęp, który zawiera włoski lub czasem włoski przypominające kolce.
Podsumowanie:
Na podstawie oględzin oraz po szczegółowej analizie wylinki, a następnie po rozpoznaniu szczególnych cech i ich kombinacji, bez wątpienia można stwierdzić iż wylinka należała do gatunku Haplopelma longipes!
Autor – Volker von Wirth
Przekład – Ziolcz
Liczba wyświetleń: 10
