Loading...Araneus alsine – krzyżak pomarańczowy
(Walckenaer, 1802)
Nazwa: Araneus alsine, krzyżak pomarańczowy
Rodzina: Araneidae (krzyżakowate)
Wygląd
Dość duży przedstawiciel rodziny krzyżakowatych (Araneidae), osiągający zwykle 13 do 20mm długości ciała, rzadko jednak przekracza 15mm – tak duże osobniki ciężko odszukać; bardzo charakterystycznie ubarwiony. Odwłok: z pozoru kulisty, ale lekko eliptyczny (wydłużony), dość płaski, w grzbietowej części char. wgłębienia; zabarwiony intensywnie pomarańczowo z wieloma biało-żółtymi plamami układającymi się w specyficzny dla rodzaju kształt krzyża; część grzbietowa wyraźnie oddzielona od spodniej (kolorystycznie). Głowotułów: ciemnoczerwono-brązowy, wzdłuż biegnie ciemniejsza smuga; z wyraźnie wysklepionym wzgórkiem ocznym. Odnóża: w kolorze identycznym z głowotułowiem, jednak wyraźnie prążkowane, a więc posiadające naprzemiennie ciemniejsze pierścienie; lekko przeświecające; zwarte. Dość masywne, niezbyt długie, 3 para najkrótsza.
Występowanie (Biotop)
Europa. W Polsce występuje przypuszczalnie na terenie całego kraju, w górach raczej nie występuje (biotop górski jest specyficznym, nie dostarczającym podstawowych warunków większości zwierząt typem środowiska). Można go spotkać na zdecydowanie wilgotnych stanowiskach, mianowicie na wilgotnych łąkach, torfowiskach, także nad brzegami wód, w wysokiej trawie lub wśród innej roślinności wilgociolubnej, w miejscach zdecydowanie zacienionych, zwykle tuż nad ziemią. Często w skupiskach drzew wilgociolubnych i charakterystycznych dla nich formacjach roślinnych lub tuż obok – istotne są tu zeschłe, opadłe liście, np. olch. Rzadki, miejscami dość liczny, ale bardzo trudno go odnaleźć.
Biologia
Rozwój trwa ok. roku, być może zimują również osobniki dorosłe. Rozmnażanie odbywa sił tak jak u większości przedstawicieli rodzaju Araneus [tj. samiec odnajduje sieć samicy (pełnia lata), szarpiąc nici daje znać o swojej obecności; jeśli samica jest gotowa do rozrodu – odpowiada tym samym i dochodzi do kopulacji w kryjówce obok pajęczyny], jednak przez wzgląd na liczebność tego gatunku oraz jego dostępność bardzo trudno jest pewne zwyczaje zaobserwować. A. alsine tworzy swe regularne, koliste sieci łowne zwykle tuż nad ziemią, opierając konstrukcję na stałej nici. Obok jego sieci niemal zawsze znajduje się, pozornie unoszący się w powietrzu (zawieszony tylko na jednej nici, bądź przytwierdzony do źdźbła trawy lub jakiegoś innego elementu roślinnego), suchy liść, najczęściej zwinięty przez krzyżaka w charakterystyczną tutkę (dzwoneczek) za pomocą pajęczyny. Taki właśnie liść stanowi kryjówkę pająka: – w nim czatuje na zdobycz, prowadzi do niego nić sygnalizacyjna z sieci łownej. Prawie nigdy nie czatuje na środku sieci. Żywi się przede wszystkim nadwodnymi, drobnymi owadami latającymi choć z pewnością nie gardzi także większymi ofiarami, oczywiście w miarę proporcjonalnymi do możliwości łowcy. Jak każdy krzyżak. Wysokość na jakiej zawieszona jest zazwyczaj sieć sugeruje, że może też chwytać owady naziemne.
Hodowla
Jest dosyć delikatny i jeśli ktoś pokusi się o schwytanie jakiegoś osobnika do domowej hodowli powinien zapewnić mu optymalne warunki [wysoka wilgotność. Odpowiednie wyposażenie pojemnika – roślinność (może być sztuczna); dobrą wentylację, niezbyt wysoką temperaturę, ok. 20°Celsjusza <= warunki nadwodne: niska temperatura powodowana jest znaczną wilgotnością środowiska – ciepło pochłaniane jest przez wodę.
Jest to jeden z piękniejszych polskich przedstawicieli rodziny Araneidae (a być może jest najpiękniejszy), Araneus alsine cieszy oko i z pewnością zasługuje na uwagę.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 4
