Loading...Araneus angulatus – krzyżak rogaty
(Clerck, 1758)
Nazwa: Araneus angulatus, krzyżak rogaty
Rodzina: Araneidae
Wygląd
Bardzo charakterystycznie zbudowany przedstawiciel rodziny Araneidae, rodzaju Araneus. Dorasta do około 15-16mm. Dość mocno owłosiony na całym ciele, ciemny. Odwłok: zwężający się ku tyłowi, niemal trójkątny z bardzo specyficznymi dwoma garbami (rogami) na nasadowej, najszerszej części; na grzbietowej stronie ciemny rysunek liścia, między garbami ciemna, poprzeczna do odwłoka smuga przecięta jedną, jasną (białą) plamą; brak rysunku krzyża. Głowotułów: dość silnie owłosiony, słabo wysklepiony wzgórek oczny; szaro brązowy z biegnącą przez środek ciemniejszą smugą. Odnóża: szaro-brązowe, matowe, prążkowane. Pająk w kolorze szaro-brązowym, sprawiający wrażenie wyblakłego – doskonale maskuje się na korze drzew/suchych liściach.
Występowanie i biotop
Europa. W Polsce występuje. Rzadki (zwłaszcza w Europie Północnej) lub nie zauważany, trudno go odszukać. Na skrajach lasów i dróg, także śród pól i łąk, w „wyspach” drzew. Najczęściej zamieszkuje dość duże formacje drzew (wyspy) i krzewów, gdzie na wysokości najczęściej powyżej 1m (także naprawdę wysoko, wśród gałęzi drzew) opierając się o gałęzie drzew i korę pnia tworzy swe regularne, pionowe, koliste sieci łowne. Niekiedy tworzy sieć na wysokości mniejszej niż 1 metr. Wtedy najczęściej udaje się go spotkać. Gatunek raczej ciepłolubny, nie jest to więc typowy reprezentant klimatu Polski.
Biologia
Rozwój trwa ok. 1 do 2 lat. Rozmnażanie przebiega zapewne analogicznie do większości przedstawicieli tej rodziny (Araneidae). Prowadzi skryty tryb życia, rzadko udaje się natknąć (przypadkiem) na tego pająka. Z tego powodu jest mało poznany.
Ubarwienie maskujące sugeruje kontakt z korą drzew, a co za tym idzie – możliwe jest, że zamieszkuje wyłącznie drzewa, rzadko tworzy swe sieci nisko. Sieci łowne (nierzadko naprawdę okazałe) najczęściej odnajdywane są jednak na krzewach i drzewach, często przytwierdzone także do podłoża specjalną nicią pajęczyny. W rezultacie pająk potrafi wyczuć wibracje powodowane np. krokiem ludzkim i często pośpiesznie wycofuje się na bezpieczny skraj sieci lub do „kryjówki” (miejsca czatowego na korze itp.).
Sama sieć umieszczona jest w miejscu, gdzie powszechnie przelatują owady latające, np. między dwoma drzewami. Zapewnia to stałe źródło dobrego pokarmu w postaci wielu rodzajów owadów. Osobnik opisowy został znaleziony w formacji drzew wilgociolubnych, na wilgotnej łące/torfowisku. Sieć znajdowała się na wys. ok. 50 cm w cieniu okazałego drzewa, siedział na zeschłym liściu wysokiej rośliny zielnej. Pająk przypomina nieco kołosza szczelinowego – Nuctenea umbratica, jest jednak jaśniejszy oraz oczywiście ma „rogi”.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 4
