Augacephalus junodi – ptasznik

Augacephalus junodi
(Simon, 1904)

Spis treści

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Augacephalus junodi
Nazwa angielska: brak

Wygląd

Budowa zewnętrzna całego rodzaju jest raczej typowa dla przedstawicieli podrodziny Harpactirinae. Pająk dorasta do średnich rozmiarów, zazwyczaj wielkość dorosłych samic oscyluje w granicach 4,5 cm długości ciała. Gabaryty samców z przyczyn anatomiczno-ewolucyjnych są nieco mniejsze. Ubarwienie pająka jest raczej jednolite i dominują tu barwy beżowe z elementami czerni. Często bywa mylony z innym przedstawicielem swojego rodzaju: A. ezendami, jednak istnieją pewne cechy
różniące te pająki od siebie. Jedną z najbardziej charakterystycznych jest ornament na odwłoku: A. junodi posiada mocno nakrapiany czarnymi plamkami odwłok, a przez jego środek biegnie czarna linia, którą również można zaobserwować u A. enzedami (jednak u Augacephalus ezendami ilość plam wchodzących w skład ornamentu jest znacznie mniejsza). Karapaks charakteryzuję się pewną wypukłością która zaczyna się od fovea. Z tego wgłębienia również rozchodzą się wyraziste beżowe pręgi obserwowane na całej powierzchni karapaksu, przerwy między nimi są wypełnione czarnymi włoskami, podobnie jak tzw. maska wokół oczu. Odnóża dość masywne co z pewnością ułatwia kopanie i penetracje kryjówki, która często znajduję się pod powierzchnią ziemi. Na zewnętrznej stronie odnóży można zaobserwować pionowe pasy, które oddzielają poszczególne segmenty. Boczna powierzchnia uda (femur) opalizuje na czarno, a dobrzuszna część pierwszej pary pokryta jest charakterystycznymi włoskami (setae), które również są uwzględniane w procesie identyfikacyjnym poszczególnych gatunków. W przypadku A.junodi są one długie i bardzo gęste, znacznie bardziej wyraziste niż u pozostałych dwóch gatunków. Na spodzie odwłoka znajduję się jasny pas biegnący (sub-adbominanl band) od płytki płciowej wzdłuż płucotchawek. Na powierzchni sternum włoski są prawie niedostrzegalne, w przeciwieństwie do pozostałych przedstawicieli rodzaju.
Dodatkowo dorosłe samce nie posiadają haków goleniowych, co również jest ważną cecha taksonomiczną.

Długość życia

Samice żyją prawdopodobnie około 15 lat. Samce po ostatniej wylince żyją około 6 miesięcy.

Występowanie i biotop

Namibia oraz tereny południowej Afryki, gdzie zamieszkuję trawiaste sawanny. Kryjówka często ulokowana jest po ziemią, co chroni pająka przed czynnikami zewnętrznymi. Dodatkowo wejście często jest oplecione pajęczyną, w których są źdźbła trawy i ziemia.

Terrarium

Terrariumdla dorosłego osobnika powinno oscylować w wymiarach 25/25/25 cm. Jako podłoża używamy substratu kokosowego, który można wymieszać z żółtym piaskiem i odrobiną gliny. Warstwa podłoża powinna przekraczać 10 cm, z racji tego że pająk lubi kopać. Jako wystroju możemy użyć kępy suchej trawy, gałęzi, kory i ewentualnie małych kamieni.

Temperatura i wilgotność

Temperatura około 24-28°C z kilkustopniowymi spadkami nocnymi. Wilgotność około 40-60%.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Dorosła samica jest zazwyczaj większa i mocniej zbudowana od samca. Samce mają dłuższe odnóża oraz posiadają narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy). Jako jedyny przedstawiciel rodzaju ten gatunek nie posiada haków goleniowych, co jest ważną cechą taksonomiczną. U podrośniętych osobników płeć określamy na podstawię kształtu płytki płciowej bądź wylinki.

Rozmnażanie

Ten gatunek jest stosunkowo nowy na naszym krajowym rynku i dostępne są zazwyczaj dorosłe, bądź mocno podrośnięte samice, które często pochodzą z odłowu, zatem skompletowanie pary może być problematyczne i kosztowne. Dodatkowo samica może przejawiać nadmierną agresję, w wyniku czego przed aktem kopulacji samiec może zostać zjedzony (choć to raczej przypadki marginalne i nie za częste). Po wstępnym przyzwoleniu samicy kopulacja powinna przebiegać bez większych problemów. Kokon zostaje złożony przy sprzyjających warunkach w przeciągu około 3 miesięcy od momentu kopulacji. Oczywiście ten czas może się znacznie wydłużyć: może na to wpłynąć chociażby za niska temperatura, czynniki stresogenne, które mogą spowodować chociażby zjedzenia kokonu przez samicę, co również się zdarza gdy nie zapewnimy odpowiednich warunków w terrarium.

Uwagi

Pierwotna nazwa pająka to Pterinochilus junodi, lecz po kilku rewizjach rodzajowych w latach 2002-2003 został on sklasyfikowany przez Gallona i Schmidt’a i przydzielony do rodzaju Augacephalus.

Ocena

(zobacz skalę ocen)

jad: 3
szybkość: 3
temperament: 3
trudność hodowli: 3
podatność na błędy hodowców: 4
ocena ogólna: 16
Gatunek polecany dla zaawansowanych hodowców.

Źródła:

Gallon, R. C. 2010. On some Southern African Harpactirinae, with notes on the eumenophorines Pelinobius muticus Karsch, 1885 and Monocentropella Strand, 1907 (Araneae, Theraphosidae). Bulletin of the British Arachnological Society 12: 201-232 [p. 218].
Gallon, R. C. 2001. Revision od the Ceratogyrus spp. Formerly Included in Coelogenium (Araneae: Theraphosidae, Harpactirinae). Mygalomorph 2: 1-20 [p. 6, f. 10-17].
http://www.the-t-store.co.uk/
http://www.baboonspiders.de/
http://www.sanparks.org/