Brachypelma smithi – ptasznik

Brachypelma smithi
(Cambridge, 1897)

Spis treści

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Brachypelma smithi

Nazwa angielska: Mexican redknee

Wygląd

Dorosła samica tego gatunku osiąga około 7-8 cm samego ciała, rozpiętość odnóży sięga 17 cm. Samiec stosunkowo mniejszy. Uda i odwłok pająka są czarne, odwłok miejscami pokryty włoskami podchodzące pod rudy kolor. Karapaks na wysokości oczu i centralnie jest czarny, na obrzeżach przechodzi w podpalany pomarańcz. Rzepki są mieszanką czerwieni, jaskrawej pomarańczy oraz żółci. Goleń w górnej części jest czarna, w dolnej jest tego samego koloru, co rzepka, choć bardziej wyblakłego. Na piętach można zaobserwować ten sam schemat, co na goleniach jednakże kolory są mniej znaczące.

Długość życia

Samice dożywają 20 lat, samce po ostatniej wylince żyją około 24 miesięcy.

Występowanie i biotop

Występuje głównie na terenach Meksyku. Na wolności można go spotkać ukrytego w norach w środowisku półpustynnym, oraz na sawannach.

Terrarium

Terrariumdla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/20/20(dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.
Młode osobniki trzymamy w pudełkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych „terrariów”. Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu, pojemniki na żywność różnych rozmiarów itp. Popularne są także faunaboxy różnych rozmiarów, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.

Terrariumpowinno być ustawione z dala od kaloryfera, głośników, wszelkich sprzętów powodujących drgania, w miejscu spokojnym, gdzie nie będzie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, strącenie z półki lub potłuczenie.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki, grubość podłoża powinna wynosić ok. 5- 7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Powinniśmy zapewnić pająkowi kryjówkę, którą można zrobić z łupiny kokosa lub ceramicznej doniczki. Tylną ścianę terrarium możemy wykonać z korka, kory, słomianki lub zaprawy tynkarskiej bądź styropianu pomalowanych farbą wszystko zależy od naszych zdolności i pomysłowości. Jako wystrój wykorzystujemy korzenie, kawałki kory, łupiny orzecha kokosowego wszystko najlepiej odpowiednio zabezpieczone przed wilgocią nietoksycznym lakierem bezbarwnym. Terrariummożemy obsadzić żywymi roślinami, ale najczęściej zostają one zniszczone przez mieszkańca, najlepiej spisują się sztuczne rośliny.

Temperatura i wilgotność

Wilgotność powinna się mieścić w przedziale 60-70%, jednak krótkotrwałe zmiany nie powinny zaszkodzić starszym osobnikom. Temperatura powinna wynosić ok. 26°C. W nocy może spadać o parę stopni.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Dorosła samica zazwyczaj większa i mocniej zbudowana od samca. Samce mają dłuższe odnóża, narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy) oraz haki na goleniach pierwszej pary nóg. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej oraz na podstawie wylinki.

Rozmnażanie

Średnio trudne. Samica powinna mieć, co najmniej 4-5 lat, gdyż młodsze prawie nigdy nie robią kokonu po kopulacji. Sam akt płciowy przebiega zazwyczaj spokojnie i bez problemu. Po kopulacji należy umożliwić samcowi ucieczkę, gdyż samica może być agresywna. Kokon jest budowany po 4-9 miesiącach. Najczęściej zawiera 600-900 jaj. Nimfy wylęgają się po ok. 5-6 tygodniach i stają się pajączkami po kolejnych 45-55 dniach.

Uwagi

Łagodnie usposobiony ptasznik, zaniepokojony wyczesuje włoski parzące z odwłoka, które wbijają się w skórę i przy poruszaniu podrażniają nerwy wywołując swędzenie. Jad B. smithi składa się z toksyn białkowych, który jest porównywalny z jadem pszczoły, dlatego też nie stanowi zagrożenia dla człowieka. Jednak osoby uczulone, mogą wpaść w wstrząs anafilaktyczny, który może pociągnąć za sobą bardziej negatywne skutki. Ukąszenie przez tego ptasznika, zdarza się równie rzadko, co wcale, ptasznik ten jest z natury bardzo płochliwy i woli uciec do nory, niż ukąsić. Jako, że jest pięknie ubarwiony, w naturalnym środowisku można go spotkać rzadko, został wytępiony poprzez masowy odłów z jego terenów naturalnych na potrzeby rynku terrarystycznego. Głównie osobniki tego gatunku pochodzą z hodowli prywatnych. Gatunek ten znajduje się na liście CITES.