1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek (5 votes, average: 5,00 out of 5)
Loading...
5
0

Ceratogyrus marshalli – ptasznik

Ceratogyrus marshalli
(Pocock, 1897)


Dorosła samica. Zdjęcie autorstwa taliban27.


Dorosły samiec. Zdjęcie autorstwa Litwina.


Młoda samica. Zdjęcia autorstwa Michal302.

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Ceratogyrus marshalli
Nazwa angielska: Horned Baboon

Wygląd

Dorosła samica osiąga 6-7 cm długości ciała. Rozpiętość odnóży sięga 12-14 cm. Odwłok pająka jest mieszaniną beżu i szarości nakrapianej ciemnobrązowymi cętkami, tworzącymi charakterystyczny wzorek. Uda pająka są zestawieniem ciemnego brązu i beżu. Dalsze segmenty nóg są szaro-beżowe. Karapaks jest nieco ciemniejszy (połączenie brązu i czerni) niż u innych przedstawicieli rodzaju Ceratogyrus, choć także posiada róg (nieco za centralną jego częścią). U tego gatunku róg jest bardzo wysoki i prosty. Od niego rozchodzą się promieniście beżowe linie.

Długość życia

Samice żyją nawet kilkanaście lat, samce po ostatniej wylince żyją około 12 miesięcy.

Występowanie i biotop

Występuje w Afryce południowo-wschodniej, Zimbabwe, Mozambiku. Zakopuje się w norkach lub robi gniazda między kamieniami. Nory są głębokie i służą ochronie przed wysokimi temperaturami. Zamieszkuje tereny u suchym klimacie, sawanny.
 


Harare, Zimbabwe – tereny występowania C. marshalli. Źródło: http://www.panoramio.com/photo/3429936


Terrarium

Terrariumdla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/25 (dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.
Jako podłoża używamy włókna kokosowego lub ich mieszanki piasku i włókna/torfu. Grubość podłoża powinna wynosić ok. 5- 7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności.
Polecane żywe rośliny do terrarium:
– sukulenty bez kolców
– skrytokwiat (Cryptanthus)
– wężownica (Sansewieria)

 


Przykładowy wystrój terrarium 30/45/55 cm autorstwa EnDeZeT.

Temperatura i wilgotność

Wilgotność powinna się mieścić w przedziale 50-70%, jednak krótkotrwałe zmiany nie powinny zaszkodzić starszym osobnikom. Z racji tego, że jest to ptasznik afrykański temperatura powinna wynosić 25-28°C. W nocy może spadać o parę stopni.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Dorosła samica jest zazwyczaj większa i mocniej zbudowana od samca. Samce mają dłuższe odnóża, narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy) oraz haki na goleniach pierwszej pary nóg. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej oraz na podstawie wylinki.
 


Różnice w budowie płytki płciowej u C. marshalli. Po lewej samica, po prawej samiec. Zdjęcia autorstwa Litwina.


Spermateka C. marshalli. Zdjęcie autorstwa Michal302.

Rozmnażanie

Te nerwowe pająki potrzebują do kopulacji całkowitego spokoju. Samica buduje kokon po około 6-10 tygodniach od zapłodnienia. Jest on umieszczony wewnątrz gniazda i wbudowany w oprzęd. Mieści ok. 100-200 jaj. Młode wylęgają się po ok. 2-3 tygodniach i stają się pająkami po kolejnych 20-30 dniach.
 


Kopulacja C. marshalli. Zdjęcie autorstwa taliban27.


Kokon C. marshalli. W kokonie NI i NII. Zdjęcie autorstwa taliban27&lorelei.


L1. Zdjęcie autorstwa taliban27&lorelei.


Samica z młodymi. Zdjęcie autorstwa taliban27&lorelei.

Uwagi

Dość agresywny ptasznik, unikatowy pod względem budowy taksonomicznej, jak zresztą cały rodzaj Ceratogyrus. Plecie duże ilości pajęczyny. W 2001 Ceratogyrus cornuatus został uznany za młodszy synonim C. marshalli.

Ocena

(zobacz skalę ocen)

jad: 3
szybkość: 3
temperament: 3
trudność hodowli: 3
podatność na błędy hodowców: 3
ocena ogólna: 15
Gatunek polecany dla doświadczonych hodowców.

Źródła:

  • De Wet, J.I. & A.S. Dippenaar-Schoeman. 1991. A revision of the genus Ceratogyrus Pocock (Araneae: Theraphosidae). Koedoe 34(2): 39-68.
  • Gallon, R.C. 2001. Revision of the Ceratogyrus spp. formerly included in Coelogenium (Araneae: Theraphosidae, Harpactirinae). Mygalomorph 2: 1-20 [p. 6, f. 10-17].

Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.

Liczba wyświetleń: 5

Post Comment

Wykryto AdBlock! Wyłącz AdBlock, aby kontynuować korzystanie ze strony. Prawy górny róg przeglądarki.