Loading...Gnaphosa lucifuga – worczak zagnietek
(Walckenaer, 1802)
Informacje ogólne
Nazwa: Gnaphosa lucifuga, worczak zagnietek
Rodzina: Gnaphosidae
Wygląd
Pająk długości ok. 12-18 mm; odwłok podłużny; ciało krępe.
Odwłok jest elipsoidalny lecz zwężający się w końcowym odcinku aż do charakterystycznie zbudowanych kądziołków przędnych (walcowate; w pozycji spoczynkowej odstające ukośnie od siebie górne i równoległe dolne); aksamitnie czarny z matowym połyskiem – włoski porastające bardzo krótkie.
Głowotułów: Ciemny, szklisty, lekko brązowy; mało porośnięty włoskami, nieprzeświecający, wydłużony, brak szczególnego wysklepienia wzgórka ocznego – w przedniej części węższy (tam znajdują się specyficznie ułożone oczy. Odnóża: Szkliste, ciemne, brązowawo-czerwonawe, lekko przeświecające, krępe, bardzo mało obrośnięte włoskami – sprawiają wrażenie nagich. Szczękoczułki duże, skierowane pionowo do dołu.
Występowanie i biotop
Europa. W Polsce występuje na terenie całego kraju, jednak zdaje się preferować cieplejsze stanowiska jak: Nizina Mazowiecka czy śląska. Zasiedla murawy kserotermiczne (miejsca silnie przyswajające energię słoneczną, bardzo wysoka temperatura przy podłożu – char. suche, niskie trawy, kamieniska), suche łąki; występuje także na obrzeżach miast np. przy chodnikach, w ogrodach, pod kamieniami, płytami chodnikowymi, skałami.
Biologia
Sezon godowy trwa w pełni lata. Samica umieszcza pod kamieniami itp. cienkościenny, workowaty oprzęd z delikatnej pajęczyny (nakładanej specjalnymi kądziołkami przędnymi, przez co różniącej się od innych typów pajęczyny) i umieszcza w nim płaski, biały kokon jajowy średnicy ok. 2cm.
Pająk buduje oprzędy pod kamieniami, płytami chodnikowymi itp. Jednak często zdarza się zobaczyć wędrującego po suchym, gorącym podłożu, kamieniu worczaka podczas upalnego, letniego popołudnia; także jesienią. Bardzo szybki i zwinny. Żywi się drobnymi, naziemnymi owadami.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 4
