Haplopelma albostriatum
(Simon, 1886)
Dorosła samica H. albostriatum. Zdjęcia autorstwa Robaka.
Dorosły samiec H. albostriatum. Zdjęcia autorstwa Robaka.
L1/2. Zdjęcie autorstwa Chris Allen „syndicate” z www.arachnoboards.com.
Nazewnictwo
Nazwa łacińska: Haplopelma albostriatum
Nazwy angielskie: Malayan Striped Leg, Thai zebra tarantula, edible spider
Wygląd
Gatunek ten jest najmniejszym przedstawicielem rodzaju, dorasta do około 6 cm samego ciała, z rozpostartymi odnóżami osiągają rozmiary około 13-14 cm. Młode osobniki są ciemnoszare. U podrostków i osobników dorosłych cechą charakterystyczną są kremowobiałe, cienkie paski biegnące wzdłuż odnóży. Nie znikają one również u dorosłych samców, co jest cechą szczególną. Podstawowe ubarwienie bywa bardzo zróżnicowane od szarości, brązów aż po czerń. Wynika to z miejsca pochodzenia, wieku i czasu od ostatniej przebytej wylinki. Najbardziej efektownie prezentuje się formy czarne i jasne.
Długość życia
Długość życia samicy można szacować na 15-16 lat. Samce giną rok/dwa po ostatniej wylince.
Występowanie i biotop
Lasy deszczowe Birmy, Tajlandii i Kambodży. Zamieszkuje wykopane przez siebie nory/tunele.
Dorosła samica. Charakterystyczne „paski” odnóżach. Zdjęcie autorstwa Robaka.
Terrarium
Terrariumdla osobników podziemnych powinno mieć wymiary 7/20/25 cm(szer./dł./wys.) dla małych gatunków 10/25/35 cm dla średnich i 15/25/35 cm dla największych. U góry umieszczona powinna być kratka wentylacyjna będąca jednocześnie otwarciem terrarium. Kratka odpływowa powinna się znajdować na jednej z wąskich ścianek na wysokości 1- 2 cm o podstawy, szerokość tej kratki powinna wynosić ok. 1 cm. Jest to typ terrarium polecany i opublikowany przez światowa sławę w dziedzinie azjatyckich gatunków podziemnych pana Volkera von Wirtha. Ten system budowy zapewnia pająkowi maksymalnie zbliżone do naturalnych warunki jednocześnie nie utrudniając nam obserwacji, terraria takie nie zajmują także dużo miejsca. Ptasznik kopie swoja norą pomiędzy ściankami dzięki temu widzimy go w tunelu a duża warstwa podłoża daje mu poczucie bezpieczeństwa i komfort. Podłoże dla podziemnych gatunków powinno być stabilne i dobrze chłonąć wodę, ogólnie bardziej spełniają te warunki podłoża próchnicze niż mineralne gdyż mają bardziej lepką konsystencje i lepiej adsorbują wodę. Dlatego polecam torf lub włókno kokosowe, mieszanką torfu z gliną, można też dodać wermikulit, mieszamy go z całością podłoża lub wsypujemy przy ściance w warstwach na przemian z torfem, daje to ciekawy efekt wizualny. Po okresie suchym / zimowym terrarium wkładamy do miednicy z woda w celu nasiąknięcia (na kilka godzin) potem kolejne kilka godzin czekamy aż woda odcieknie kratką ściekowa. Zastępstwem dla szklanych terrariów mogą być plastikowe pojemniki na żywność, które można dostać w wielu rozmiarach. Ostatecznie możemy trzymać pająka w standardowym terrarium, 30/30/30 cm ale wtedy musimy zapewnić co najmniej 20 cm podłoża, co w takim terrarium jest niepraktyczne i nieestetyczne.
Tzw. „haplotanki”. Zdjęcie autorstwa Martina Hubera. Photo is copyrighted to The British Tarantula Society.
Temperatura i wilgotność
Wilgotność, jak u wszystkich przedstawicieli rodzaju Haplopelma, powinna wynosić 80% natomiast temperatura powietrza około 24-26°C, z nocnymi spadkami. Krótkie zmiany nie wpłyną jednak negatywnie na hodowanego ptasznika.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.
Żywienie
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.
Dymorfizm płciowy
Niedorosłe osobniki nie różnią się ubarwieniem. Dorosłe samce tracą intensywne kolory. Jest mniejszy i smuklejszy od samicy. Posiada narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy) na nogogłaszczkach i haki, służące do podtrzymywania samicy podczas kopulacji, na pierwszej parze odnóży. Płeć można rozpoznać także u niedojrzałych osobników z wylinki lub po budowie płytki płciowej.
ROZMNAŻANIE
Niełatwe ze względu na skompletowanie dorosłej pary. Samica często jest agresywna w stosunku do samca. Jeżeli dojdzie już do kopulacji i złożenia kokonu możemy się spodziewać od 50 do nawet 150 maluchów.
Kopulacja H. albostriatum. Zdjęcie autorstwa Guy Tansley. Photo is copyrighted to The British Tarantula Society.
L1, które wyszły z kokonu. Zdjęcie autorstwa Guy Tansley. Photo is copyrighted to The British Tarantula Society.
Uwagi
Ptasznik ten nazywany jest także 'edible spider’, ponieważ jest przysmakiem w Kambodży. Najczęściej spotykane są na targu w mieście Skuon. Haplopelma albostriatum to szybki i agresywny gatunek. Jak większość gatunków z rodzaju słynie ze swoich zaciętych postaw defensywnych. Posiada zdolność strydulacyjne.
Ocena
(zobacz skalę ocen)
jad: 4
szybkość: 3
temperament: 4
trudność hodowli: 3
podatność na błędy hodowców: 2
ocena ogólna: 16
Polecany dla zaawansowanych hodowców.
Źródła:
- Von Wirth, V. & B.F. Striffler. 2005. Neue Erkennstisse zur Vogelspinnen – Unterfamilie Ornithoctoninae, mit Beschreibung von Ornithoctonus aureotibialis sp. n. und Haplopelma longipes sp. n. (Araneae, Theraphosidae). Arthropoda 13(2): 2-27.
- Tansley, G. 1987. Breeding Haplopelma albostriatum. Journal of the British Tarantula Society 21(4): 108-112.
- Von Wirth, V. & M. Huber. 2004. Housing specimens of Haplopelma and other tube-dwelling tarantulas. Journal of the British Tarantula Society 19(4): 107-112.
- Norman I. Platnick – The World Spider Catalog
- Arachnoboards, www.arachnoboards.com
- doświadczenia własne
Poprawki: baniol
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 8