Haplopelma lividum
(Smith, 1996)
Dorosła samica z jasnym karapaksem.
Dorosła samica z ciemnym karapaksem. Zdjęcie autorstwa Chris Allen „syndicate” z www.arachnoboards.com.
L1/2. Zdjęcie autorstwa Chris Allen „syndicate” z www.arachnoboards.com.
Nazewnictwo
Nazwa łacińska: Haplopelma lividum
Nazwa angielska: Cobalt Blue Tarantula
Wygląd
Samice tego gatunku dorastają do 7 cm samego ciała, z rozpostartymi odnóżami osiągają rozmiary około 14 cm. Samce są o wiele mniejsze i smuklejsze. Młode pająki są koloru brązowego, wybarwiać się zaczynają wraz ze wzrostem około, 6 wylinki. Samice posiadają szaro-brązowy głowotułów i odwłok, natomiast odnóża są koloru niebieskiego. Samce po ostatniej wylince tracą całkowicie niebieski kolor i nabierają nieco brązu na karapaksie i odwłoku.
Długość życia
Samice dożywają 17-18 lat. Samce żyją dużo krócej. W zależności od warunków przeżywają około rok/dwa po ostatniej wylince.
Występowanie i biotop
Naturalnie zamieszkuje lasy tropikalne Tajlandii, Birmy i Malezji.
Terrarium
Terrariumdla osobników podziemnych powinno mieć wymiary 7/20/25 cm(szer./dł./wys.) dla małych gatunków 10/25/35 cm dla średnich i 15/25/35 cm dla największych. U góry umieszczona powinna być kratka wentylacyjna będąca jednocześnie otwarciem terrarium. Kratka odpływowa powinna się znajdować na jednej z wąskich ścianek na wysokości 1- 2 cm o podstawy, szerokość tej kratki powinna wynosić ok. 1 cm. Jest to typ terrarium polecany i opublikowany przez światowa sławę w dziedzinie azjatyckich gatunków podziemnych pana Volkera von Wirtha. Ten system budowy zapewnia pająkowi maksymalnie zbliżone do naturalnych warunki jednocześnie nie utrudniając nam obserwacji, terraria takie nie zajmują także dużo miejsca. Ptasznik kopie swoja norą pomiędzy ściankami dzięki temu widzimy go w tunelu a duża warstwa podłoża daje mu poczucie bezpieczeństwa i komfort. Podłoże dla podziemnych gatunków powinno być stabilne i dobrze chłonąć wodę, ogólnie bardziej spełniają te warunki podłoża próchnicze niż mineralne gdyż mają bardziej lepką konsystencje i lepiej adsorbują wodę. Dlatego polecam torf lub włókno kokosowe, mieszanką torfu z gliną, można też dodać wermikulit, mieszamy go z całością podłoża lub wsypujemy przy ściance w warstwach na przemian z torfem, daje to ciekawy efekt wizualny. Po okresie suchym / zimowym terrarium wkładamy do miednicy z woda w celu nasiąknięcia (na kilka godzin) potem kolejne kilka godzin czekamy aż woda odcieknie kratką ściekowa. Zastępstwem dla szklanych terrariów mogą być plastikowe pojemniki na żywność, które można dostać w wielu rozmiarach. Ostatecznie możemy trzymać pająka w standardowym terrarium, 30/30/30 cm ale wtedy musimy zapewnić co najmniej 20 cm podłoża, co w takim terrarium jest niepraktyczne i nieestetyczne.
Plastikowe „haplotanki” – tanie i dobre zastępstwo dla szklanych terrariów. Zdjęcie autorstwa Chris Allen „syndicate” z www.arachnoboards.com.
Co do oświetlenia i ogrzewania terrarium dla ptaszników podziemnych: Powinniśmy utrzymywać temperaturę podłoża w granicach 20-25°C a w okresie zimowania przez około 2 miesiące temperaturę 16-18°C, jednak zimowanie stosujemy tylko, jeżeli liczymy na kokon w danym sezonie. Jako metodę ogrzewania polecam żarówkę, jeżeli mamy niewiele pająków i kabel/matę grzewcza, jeżeli mamy więcej sztuk. Jeżeli używamy żarówki to montujemy ją nad terrarium w takiej odległości, aby temperatura powietrza nie przekracza 28°C ( ciągle musimy pilnować temperatury podłoża do 25°C), natomiast kabel grzewczy montujemy na płycie styropianowej, którą przyklejamy do ściany /półki, na której będą stały terraria po czym dosuwamy terrarium tylną ściankę do tak zagospodarowanej półki.
Temperatura i wilgotność
Wilgotność powinna wynosić około 75%, jednak krótkotrwałe zmiany nie powinny zaszkodzić starszym osobnikom. Temperatura wskazana dla tego gatunku to około 24°C. W nocy może spadać o parę stopni.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.
Żywienie
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.
Dymorfizm płciowy
Dorosłe osobniki różnią się ubarwieniem. Samica większa i masywniejsza od samca. Samce posiadają haki na goleniach pierwszej pary odnóży i narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy) na nogogłaszczkach.
Różnice w budowie płytki płciowej H. lividum.
Rozmnażanie
Stosunkowo trudne. Jeżeli samica przyjmie samca i zaczną kopulować, kokonu możemy się spodziewać od kilku tygodni do paru miesięcy. Nie rzadko może się zdarzyć, że samica zniszczy stworzony kokon. Dlatego poleca się go od razu inkubować. W kokonie można spodziewać się około 150 dużych jajek. Po upływie 3 tygodni wykluwają się nimfy I a po kolejnym miesiącu przeobrażają się w nimfy II. Samodzielnymi pająkami stają się po upływie następnych 45 dni.
Cechy szczególne i ciekawostki
Szybki i agresywny ptasznik. Odradzany początkującym. Jego jad jest stosunkowo silny i nigdy nie wiadomo, jaka będzie reakcja organizmu. Nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka. Tworzy całe sieci podziemnych tuneli zakończonych komorą.
Ocena
jad: 4
szybkość: 3
temperament: 4
trudność hodowli: 3
podatność na błędy hodowców: 2
ocena ogólna: 16
Polecany dla doświadczonych hodowców.
Źródła:
- Von Wirth, V. & M. Huber. 2004. Housing specimens of Haplopelma and other tube-dwelling tarantulas. Journal of the British Tarantula Society 19(4): 107-112.
- Rick C. West, www.birdspiders.com
- Exoticfauna, http://www.exoticfauna.com
- Norman I. Platnick – The World Spider Catalog
- Arachnoboards, www.arachnoboards.com
- doświadczenia własne
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 8