Heteropoda venatoria

Heteropoda venatoria
(Linnaeus, 1767)

Dorosły samiec. Zdjęcie autorstwa: Wodnik

Dorosły samica. Zdjęcie autorstwa: Wodnik

Spis treści

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Heteropoda venatoria
Nazwa angielska: Domestic Huntsman Spider

Wygląd

H. venatoria mają spłaszczone ciało z szerokim głowotułowiem i odnóżami które układają w zakrzywiony, charakterystyczny dla swojej rodziny sposób. Samice osiągają do 3 cm DC [długości ciała] natomiast samce do ok 2,5 cm DC. Pająki mają także stosunkowo długie odnóża przy czym odnóża samców są znacznie dłuższe niż samic. Młodociane pająki mają brązowo-szary kolor. Samiczki wybarwiają się z reguły na brązowo samczyki zaś jaśnieją ostatecznie przyjmując barwę szaro siwą.

Długość życia

W optymalnych warunkach pająki te są w stanie dorosnąć w ciągu jednego roku. Samczyki dorastają szybciej od samiczek ale nie jest problemem dotrzymanie parki z jednego kokonu. Oczywiście na szybkość i tempo wzrostu ma wpływ wiele czynników takich jak chociażby temperatura, intensywność i częstość karmienia czy wilgotność.
Dorosłe samce żyją krócej od samiczek, chociaż dopuszczana i zapłodniona samiczka robi wiele kokonów co odbija się na jej zdrowiu i powoduje, że skraca się jej życie. Należy więc brać pod uwagę, że samica, która co jakiś czas robi nowy kokon może paść nawet szybciej niż samiec. Tak było też w moim przypadku. Samiczka padła po zrobieniu 5 kokonu i wykluciu się młodych po około 6 miesiącach od dopuszczania. Samiec padł zaś miesiąc później. Jest więc to gatunek szybko rosnący ale także dość krótkowieczny nawet jak na pająki właściwe.

Występowanie i biotop

Pająk występujący w wielu rejonach świata w których panuje klimat tropikalny i subtropikalny.

Cechy szczególne i ciekawostki

Pająk mało agresywny nie wykazujący chęci do kąsania. Jednak jego szybkość sprawia, że może być trudnym w ogarnięciu zwłaszcza w małym pojemniku. Od siebie dodam, że zdarzyło się mi się iż uciekł mi podrostek tego gatunku i ukrył się pod łóżkiem. Zostawiłem nawet pojemniki z wilgotnym torfem aby zwabić go do pojemnika ale na próżno. Gdy już myślałem, że padł z wysuszenia on po miesiącu wyszedł jak gdyby nigdy nic. Tak więc to jest najlepszy dowód na to by ukazać jak ten pająk jest wytrzymały i jakie odchylenia od optymalnych warunków znosi. Oczywiście po takiej miesięcznej wyprowadzce był gdzieś o wylinkę do tyłu w porównaniu do swego rodzeństwa które przebywało w pojemnikach hodowlanych.
Aktualnie pająk łatwo dostępny, ze względu na łatwość rozmnażania. Jednak należy się spodziewać, że mogą występować okresowe „wysypy” tych pająków w zależności z jaką intensywnością będą rozmnażane.

Terrarium

Mimo iż pająk ten nie osiąga wielkich rozmiarów to warto mu zapewnić większe lokum. Ja proponowałbym pojemnik o wymiarach 20x20x20 chociaż większe także byłoby wskazane. Można stosować także terrarium typowe dla nadrzewniaków gdzie wysokość terrarium jest najdłuższą z jego wymiarów. Jako podłoże stosować najlepiej włókno kokosowe które pozwoli zapewnić odpowiednią wilgotność. Nie musi być go wiele bo sam pająk nie korzysta zbyt z podłoża. Dodatkowo dobrze jest pająkowi zapewnić kawałki kory na których będzie mógł przesiadywać. Jest to gatunek który w swoim naturalnym środowisku przebywa w szczelinach w korze drzew, w kątach, w zakamarkach więc dobrze jest chociaż w minimalnym stopniu odwzorować to i zapewnić mu jakąś kryjówkę. Pamiętajmy także o tym, że pająki linieją wisząc w dół więc kora także spełnia tutaj funkcje obiektu pozwalającego się zaczepić. Uwzględnijmy więc to aby kawałek kory był z 2-3 razy dłuższy od pająka aby przechodząc wylinkę nie zablokował się o ziemie. Gdy nie będzie miał jednak odpowiedniego miejsca do przejścia wylinki zaczepi się o pokrywę i tam ją przejdzie – a to wiąże się z ryzykiem upadku ze względu na śliskie powierzchnie, mimo iż pająk bez problemu porusza się po takich powierzchniach.

Temperatura i wilgotność

Gatunek dość odporny i tolerancyjny na spadki i zmiany temperatury. Jednak najlepiej gdyby mieściła się ona w zakresie 22 do 30°C, optymalna zaś to 24-26°C.
Pod względem wilgotności pająk także wykazuje dużą tolerancje. Znosi także tymczasowe przesuszenia jak i „powodzie”. Nie znaczy to jednak by pająka wystawiać na próbę a jedynie to, że zniesie błędy początkujących osób. Starajmy się więc by wilgotność była zachowana na poziomie 40-80% a któraś część terrarium była zawsze stosunkowo wilgotna.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Ze względu na niewielkie rozmiary pająk nie jest w stanie polować na wielkie karaczany itp. Nadrabia to jednak samym sposobem polowania. Jest o bowiem bardzo szybki i skoczny łowca dla którego problemu nie sprawia nawet upolowanie ofiary latającej. Można więc karmić wszelkimi owadami skaczącymi, biegającymi i latającymi jak świerszcze, małe karaczany, muchy a także larwy much czy mączników. Można także jako urozmaicenie diety podawać plankton łąkowy jeśli ktoś stosuje taki rodzaj pokarmu. Dobrze sprawdzają się tutaj szarańczaki, motyle itp. Pamiętajmy jednak aby przed podaniem upewnić się czy zwierze nie należy do gatunków zagrożonych i chronionych a także czy nie jest to zwierze trujące lub toksyczne (biedronki, biegacze, oleice itp). Większym problemem jest karmienie maluchów. Ze względu na swe znikome rozmiary należy podawać muszki owocówki lub wylęg świerszcza. Preferowany jest pokarm aktywnie się poruszający więc różnego rodzaju larwy mogą nie spełnić swych zadań.

Dymorfizm płciowy

U młodych pająków nie sposób jest rozpoznać płci jednak z czasem staje się to możliwe jeszcze przed osiągnięciem dorosłości. Samczyki stają się jasnoszare z charakterystycznym wzorkiem trójkąta na głowotułowiu. Dodatkowo po ostatniej wylince (na dorosłego osobnika) ich odnóża stają się znacznie dłuższe niż wcześniej z charakterystycznymi czarnymi pojedynczymi włoskami. Widoczne są także bulbusy w kształcie grotów. Sam zaś kształt samców staje się smuklejszy. Samiczki zaś od samego początku stają się brązowe a z wiekiem widoczny jest żółty pasek nad ich szczękoczułkami. Często także zdarza się, że ich ciało zdobią małe czarne plamki ale nie jest to regułą. Ich ciało jest także masywniejsze i na pierwszy rzut oka ktoś niedoświadczony widząc samca i samiczkę razem mógłby uznać, że to dwa różne gatunki pająków.

Rozmnażanie

Gdy skompletujemy dorosłą parkę, należy pająki nakarmić. Gdy już nie będą chciały przyjmować pokarmu wpuszczamy samczyka do samiczki. On stosunkowo szybko powinien się nią zaciekawić i zacznie delikatnie ją dotykać przednimi odnóżami. Samiczka nie zostając dłużna zachęca samca aby podszedł bliżej. Zachęcony wchodzi na nią aby móc w takiej pozycji wprowadzić nasienie. Samica pozostaje nieruchoma pozwalając by samiec robił swoje. Sama kopulacja może trwać nawet do kilku godzin.
Po wszystkim pająki się rozchodzą. Dopuszczanie można powtórzyć dla pewności. Pająki z tego gatunku jeśli są nakarmione to nie wykazują jakiś zapędów kanibalistycznych więc parka może przebywać ze sobą jakiś czas. Nie należy jednak traktować tego jako pewniaka bowiem w moim przypadku pierwszy samczyk skończył jako pokarm nim zrobił swoje.

Po zapłodnieniu samica stosunkowo szybko robi kokon – zależne jest to od warunków w terrarium, a także od samej samicy. Moja zrobiła kokon po 11 dniach ale odchylenia mogą wystąpić w jedną i drugą stronę. Samiczka opiekuje się kokonem nosząc go pod sobą.
Jako, że H. venatoria jest pająkiem właściwym to nie linieje ona więcej po osiągnięciu dojrzałości, więc po jednej kopulacji samica zrobi kilka kokonów. W moim przypadku samiczka dała 5 kokonów po czym padła.

Ocena

(zobacz skalę ocen)jad: 1
szybkość: 4
temperament: 3
trudność hodowli: 2
podatność na błędy hodowców: 2
ocena ogólna: 12
Polecany dla średnio zawansowanych hodowców.

Osobiście uważam, że pająk ze względu na swój spokojny charakter nadaje się dla osób nawet początkujących. Jedynie jego ogromna szybkość może sprawiać problemy, nawet doświadczonym hodowcą. Jednak by tego unikać można stosować większe pojemniki z jakimiś kryjówkami (kora, itp) aby pająk czując zagrożenie zamiast ucieczki z pojemnika chował się za kawałkiem kory. Tak samo należy uważać na to podczas karmienia otwierając pojemnik. Także karmienie młodych pajączków może stanowić problem gdyż niechętnie przyjmują wylęg mącznika czy inne małe larwy więc trzeba odkarmiać je przy użyciu muszki owocówki bądź wylęgu świerszcza, którą są na tyle aktywne, że zainteresują się nimi maluchy.

Opracował: Dimitir „Wodnik” Wodniakov

Źródła: