Lampropelma violaceopes – ptasznik

Lampropelma violaceopes
(Abraham, 1924)

Dorosła samica. Zdjęcie autorstwa Chris Campbell.

Dorosła samica. Zdjęcie autorstwa laederona.

Młoda samica, zdjęcie autorstwa Strazak91.

Dorosły samiec, zdjęcie autorstwa laederona.

Spis treści

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Lampropelma violaceopes
Nazwa angielska: Singapore Blue

Wygląd

Jest to bardzo duży azjatycki ptasznik, preferujący nadrzewny tryb życia. Dorosłe samice dorastają nawet do 9 cm długości ciała z rozstawem odnóży 22-25 cm. Dorosłe samce potrafią osiągnąć 6 cm DC, lecz przeciętnie ich długość ciała to ok. 5 cm, z rozstawem odnóży do 20 cm.
Młode osobniki są ciemnoszare z brunatnym odwłokiem. Ciało pokrywają rzadkie i jasne, długie włoski, natomiast reszta ma granatowy odcień. Wraz ze wzrostem pająki zaczynają się wybarwiać i nabierać wyrazistych kolorów. Podrośnięte osobniki mają fioletowo-brązowe ubarwienie, lecz naprawdę niebieskie/fioletowe stają się dopiero przy ok. 5 cm DC.
Docelowe (dorosłe) cechy ubarwienia są widoczne u samic przy ok. 6 cm DC. Karapaks jest beżowy lub granatowy. Odnóża są intensywnie niebieskie/granatowe/fioletowe, tak jak i odwłok, na którym jest charakterystyczny wzór. Dorosłe samce mają całkowicie odmienne ubarwienie: są zielonkawo-beżowe, z lekko brunatnym odwłokiem. Nie ma u nich żadnych niebieskich lub fioletowych włosków.
Kwestia odmiennego ubarwienia jest dyskusyjna. Istnieją potwierdzone przypadki, że samice z wiekiem zmieniają ubarwienie na ciemniejsze (widoczne najbardziej na karapaksie). Jednakże Lampropelma violaceopes ma spory obszar występowania, co może wpływać na cechy ubarwienia osobników.

Karapaks młodej L. violaceopes. Zdjęcie autorstwa Chris Campbell.

Długość życia

Samice mogą dożyć nawet 10 lat, lecz zazwyczaj w hodowlach ten okres jest krótszy. Dorosłe samce żyją kilka miesięcy po ostatniej wylince.

Występowanie i biotop

Singapur, Wyspy Riau w Indonezji i południowe stany półwyspu Malezji.

Indonezyjskie lasy deszczowe. Źródło: http://www.panoramio.com

Niesamowite kolory na odnóżu L. violaceopes, zdjęcie autorstwa Chris Campbell.

Terrarium

Terrariumorientacji pionowej. Wystarczy 20/20/40 cm, lecz równie dobrze nada się większe dla dorosłych osobników. Do wystroju idealnie nadają się tuby korkowe dostępne w handlu, kawałki kory tworzące szczeliny itp. znakomicie symulujące ich naturalne kryjówki. Należy zapewnić 5-10 centymetrową warstwę podłoża.

Temperatura i wilgotność

Dla domowego chowu wystarczy temperatura w przedziale 25-28°C w dzień, z nocnymi spadkami (lecz nie jest niezbędne) do około 20-22°C.
Wilgotność wysoka, na poziomie 80-90%. Można pokusić się o drobną symulację pory suchej, naturalnej w miejscu ich występowania na wolności i obniżyć w czasie pory suchej do 70% a nawet mniej.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Wyraźny dymorfizm płciowy u podrośniętych osobników. Samicę wraz z wiekiem nabierają czarnej barwy, samce natomiast dość szybko przechodzą do beżowych barw – typowych dla dorosłych samców.

Różnice w budowie płytki płciowej.

Rozmnażanie

Podczas dopuszczania samice mogą być agresywne wobec samców, a po udanej kopulacji zazwyczaj zostają zjedzone. Po parowaniu należy zmniejszyć wilgotność w terrarium na jakiś czas, aby potem obficie podlać podłoże, co w pewien sposób pobudzi samicę do tworzenia kokonu. Około dwa miesiące od złożenia kokonu można się spodziewać NII lub L1 – w zależności od warunków panujących w terrarium lub inkubatorze.
Ilość pająków w kokonie waha się zazwyczaj w ilości 100-200 szt.
Raport rozmnożenia autorstwa laederon.

Samica z kokonem.

NI.

L1. Zdjęcia autorstwa leaderona

Uwagi

Gatunek jest szybki i defensywny, jednak bez włosków parzących. Jest to jeden z największych ptaszników nadrzewnych. L. violaceopes można było spotkać w handlu po nazwą Cyriopagopus sp. blue II. Po badaniach i rewizji pająki zostały przyporządkowanego do rodzaju Lampropelma. Wyżej poruszane kwestie ubarwienia nie zostały zbadane naukowo, jednak już obecnie wiemy, że u ptaszników jednego gatunku może występować polimorfizm kolorystyczny.