Loading...Linyphia triangularis – osnówik pospolity
(Clerck, 1758)
Nazwa: Linyphia triangularis, osnówik pospolity
Rodzina: Linyphiidae
Wygląd
Pająk wielkości 5-7mm. Odwłok: podłużny, owalny; od spodu czarny z kilkoma niewyraźnymi, jaśniejszymi plamami, od góry czarny, jednak zdecydowanie rozświetlony przez pasiaste, biało-żółte plamy. Głowotułów: od spodu ciemny, z wierzchu jaśniejszy, pomarańczowo-brązowy (zależnie od oświetlenia). Odnóża: ciemne, przeświecające, brązowawo-żółte; lekko prążkowane; układa je w charakterystyczny sposób: pierwsza para często jest „wyciągnięta” do przodu. Zdecydowana różnica między kolorystyką pająka od spodu i z góry ma znaczenie maskujące. Związane jest to ściśle z trybem życia pająka.
Występowanie – biotop
Eurazja [być może rozwleczony (północna półkula)], w Polsce występuje na terenie całego kraju. Spotykany w ogrodach, parkach, lasach, na skrajach dróg – wszędzie liczny. Zwykle jednak w miejscach zacienionych, pełnych zielonej roślinności (nie znosi pełnego nasłonecznienia – praktycznie nie występuje na suchych, prześwietlonych łąkach). W miejscach czasowo wystawionych na działanie promieni słonecznych przebywa w kryjówce obok sieci. Od wiosny do późnej jesieni.
Biologia
Rozwój trwa ok. roku. Już wiosną można spotkać podrostki osnówików tworzących swe dachowate sieci między roślinami zielnymi lub ogrodowymi, (w lasach często również na dość wysokich krzewach, na nisko zwisających gałęziach drzew), na krzewach lub opierając się o elewacje budynków (ogrody).
Pora godowa przypada na późną wiosnę/lato (czerwiec, lipiec, sierpień). Samce wyszukują sieci samic. Co ciekawe, na sieci samicy znajduje się tylko jeden samiec, przebywający tam stale. Łączą się zatem w pary, ale jak przebiega selekcja partnerów – nie wiadomo. Przypuszczalnie toczą one walki (pokazy?), ponieważ zwykle „wybranek” samicy ma bardzo potężne szczękoczułki, zwykle jest też większy od niej (co nasuwa myśl, że znajdują one samice zanim osiągną one dojrzałość i czekają na jej wylinkę, niestety są to tylko podejrzenia). Późnym latem i jesienią (wrzesień) można zaobserwować kokony jajowe umieszczone w pobliżu sieci samicy.
Osnówiki tworzą tzw. dachowatą sieć łowną. Nad płaszczyzną gęsto położonej, ale cienkiej warstwy pajęczyny znajdują się grubsze nici, niejako słupki, które pełnią funkcję przeszkody. Mianowicie przelatujące owady potrącają te „nici pułapkowe” i spadają na poziomą płachtę, gdzie są błyskawicznie kąsane i chwytane przez szybko pojawiającego się w tym miejscu właściciela sieci. Linyphia triangularis bowiem zawsze czyha pod poziomą płaszczyzną (żadne nici nie utrudniają ruchów). Tu właśnie wyjaśniają się właściwości kamuflujące jego, kontrastowego przecież, ubarwienia. Jasny od góry pająk jest mało widoczny z „ziemi” na tle jasnego nieba, gdyż przebywa „do góry nogami” na sieci, z góry zaś, na tle ciemnej ziemi dzięki ciemnemu spodowi ciała jest niemal niewidoczny.
Żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami, przede wszystkim małymi owadami (choć zdarzają się wyjątki). Bardzo zwinny i szybki.
Mimo tego, że wszędzie liczny gatunek, mało poznany – nie zwracający uwagi…
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 7
