Loading...Morfologiczne i kolorystyczne różnice u Brachypelma vagans
Katalog Platnick’a (2011) podaje, że obecnie jest zidentyfikowanych 937 gatunków ptaszników. Meksyk zajmuje drugie miejsce na świecie pod względem różnorodności tej rodziny pająków – ponad 64 gatunki (Platnick, 2011).
Rodzaj Brachypelma rozpowszechniony jest na ok. 30% terytorium Meksyku przez 14 gatunków (B. annitha, B. albiceps, B. auratum, B. baumgarteni, B. boehmei, B. emilia, B. hamorii, B. khlenbergi, B. klaasi, B. schroederi, B. smithi, B. vagans, B. verdezi), w tym jeden endemiczny gatunek dla Półwyspu Jukatan – B. epicuraneum (Smith 1994; Platnick 2011).
Introdukcja gatunków do nowych, małych i zamkniętych ekosystemów takie jak wyspy, daje idealne możliwości do obserwacji procesu ewolucji w warunkach naturalnych, która nigdy nie byłaby możliwa w warunkach laboratoryjnych.
Pod lupę wzięto różnice morfologiczne i kolorystyczne pomiędzy ptasznikami gatunku Brachypelma vagans występującymi na wyspie Cozumel oraz na stałym lądzie (Meksyk). B. vagans zostały wprowadzone na wyspę jedynie 40 lat temu.
Analiza morfometryczna
Zebrano 119 osobników: samice i młode oraz jednego samca. Wstępne badania nie wykazały istotnych różnic, dla dorosłych i młodych, między populacjami z kontynentu i wyspy Cozumel. W związku z tym zdecydowano o dalszych analizach, które wykazały, że dorosłe osobniki z wyspy były znacznie większe niż te z kontynentu. W przypadku młodych osobników, pomiary wykazały różnice jedynie w długości tibia I i IV (goleń) oraz patella IV (rzepka).
Polimorfizm kolorystyczny
Należy wspomnieć, że odmienne kolory i wzory pająków, mogą być związane z różnymi mechanizmami ewolucyjnymi takimi jak: płeć, selekcja naturalna, adaptacja do różnych siedlisk, unikanie drapieżników czy termoregulacja. W większości badań pająki posiadały po 2-3 warianty kolorystyczne, z wyjątkiem Theridion grallator, u którego wyróżniono ponad 20 różnych wzorów na odwłoku.
Po badaniach terenowych wyodrębniono 5 osobników reprezentujących różne odmiany kolorystyczne. W grupie znalazły się dwa typowe ubarwienia (West, 2005):
A. czarny karapak , aksamitnie czarne odnóża i czerwone włoski na odwłoku,
A’. czarny karapaks z jasnym włoskami wokół, aksamitnie czarne odnóża i czerwone włoski na odwłoku
oraz trzy inne:
B. wyróżniający się czerwono-pomarańczowy głowotułów,
C. praktycznie w całości brązowy karapaks i odnóża, czerwony odwłok,
D. różowy lub czerwony głowotułów, czarne odnóża i karapaks z różowymi lub czerwonymi włoskami
Źródło: Journal of Insect Science: Vol. 13 | Article 95 | Figure 2
Pierwszy raz badania ukazały, że ptaszniki z wyspy są większe niż ich kontynentalni krewni. Również po raz pierwszy odnotowano wewnątrzgatunkowy polimorfizm kolorystyczny u ptaszników.
Bibliografia
- Vilchis-Nestor CA, Machkour-M’Rabet S, Barriga-Sosa IDLA, Winterton P, and Hénaut Y. Morphological and color differences between island and mainland populations in the Mexican red rump tarantula, Brachypelma vagans, Journal of Insect Science. 2013. 13.95 (30 September 2013) http://www.insectscience.org/13.95/i1536-2442-13-95.pdf
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 8
