Przypadek autotomii

Przypadek autotomii
Przypadek autotomi i regeneracji niesprawnych odnóży u samicy ptasznika
Lucian K. Ross

Wstęp
Autotomia, w odniesieniu do ptaszników, oznacza, ogólnie mówiąc, dobrowolne odrzucenie uszkodzonego, bądź niesprawnego narządu. Zostanie on zregenerowany, oraz stanie się w pełni funkcjonalny po kilku wylinkach, zaś czas, który minie pomiędzy autotomią, a wykształceniem w pełni sprawnego narządu zależy od takich czynników jak wielkość i dojrzałość danego osobnika. Starsze i większe osobniki zwykle potrzebują więcej czasu na regenerację.

Historia
w 1998 roku autor podjął próbę dopuszczania odłowionej pary Pterinochilus murinus (formy nominalnej). Po krótkiej, trwającej 37 dni ciąży, samica stworzyła kokon z 91 jajkami.
Po przejściu wszystkich osobników do stadium L1, autor wybrał sześć maluchów do swojej prywatnej kolekcji.
Wszystkie rosły bez większych problemów, tak samo bezproblemowo liniały. Kiedy miały około 7 cm długości z odnóżami, rozpoznanie płci z wylinek ujawniło, że 4 osobniki były samcami, zaś 2 samiczkami.

Obie samiczki trzymane były w szklanych pojemnikach, 40x25x25 cm, z 10 cm warstwą suchego torfu jako podłoża, odpowiedniej wielkości korą jako kryjówką i mała miseczką z wodą. Temperatura utrzymywała się na poziomie 25-30°C celsjusza, zaś wilgotność na poziomie 55-75 procent. Obie były karmione świerszczami i karaczanami, dwa razy w tygodniu. Obie samiczki rosły i dojrzewały w sposób typowy dla samiczek P. murinus trzymanych w niewoli.

W grudniu 2001 roku, większa z samic zaczęła typowe, przedwylinkowe przygotowania (zmniejszony apetyt, przygotowanie bezpiecznego schronienia, ospałość itp.) i po ośmiu dniach zapajęczynowała wejście do swojej kryjówki. Po kolejnych 17 dniach samica została zaobserwowana poza schronieniem, obok leżącej niedaleko, niedawno zrzuconej, wylinki.

Mniejsza samica również wyliniała w grudniu.

Obserwacje
Podczas obserwacji świeżo wyliniałej samicy poza jej schronieniem, można było zauważyć, że 2 i 3 odnóża kroczne z lewej strony były niesprawne. Odnóża te się nie ruszały, były ciągnięte przez samice w czasie ruchu, a także wisiały bezwładnie, kiedy samica przebywała na powierzchni pionowej. Dalsze obserwacje pokazały, że mogła ona ruszać krętarzami tych odnóży, jednakże dalsze ich segmenty były zupełnie niesprawne. Po 52 godzinach od rozpoczęcia obserwacji, oba odnóża zostały odrzucone, w stawie między biodrem a krętarzem i leżały na podłożu niedaleko samicy.

W lipcu 2002 roku samica znów wyliniała, a utracone odnóża zostały zregenerowane w pewnym stopniu, mając połowę długości i grubości odpowiadających im odnóży z prawej strony. Bliższa obserwacja pokazała, że były one niesprawne i samica nie korzystała z nich.
Jednakże samica nie wykazywała chęci do odrzucenia ich, tak więc po kolejnej wylince, w kwietniu 2003 roku odnóża te stały się dłuższe i mocniejsze, porównywalnie do odnóży z drugiej stronie, jednakże dalej były niesprawne.

Wartym zauważenia jest to, że od grudnia 2001 roku, do czasu pisania tego tekstu (styczeń 2004 roku) samica liniała bez najmniejszych problemów i osiągała przyrosty i wygląd typowy dla tego gatunku, zaś dwa, dalej niesprawne odnóża, nie zostały odrzucone.

Article has been written with permission from The British Tarantula Society.

Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.

Liczba wyświetleń: 2