Pterinochilus chordatus – ptasznik

Pterinochilus chordatus
(Gerstäcker, 1873)

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Pterinochilus chordatus
Nazwa angielska: Kilimanjaro mustard

Wygląd

Ptaszniki te osiągają od 5.5 do 6.5 cm długości ciała (samice). Dorosłe samce zazwyczaj dorastają do 3-4 cm DC. Rozpiętość odnóży to około 15 cm, w przypadku samców jest tylko trochę mniejsza. Pająk jest czarno-beżowy, ciało jest czarne. Na karapaksie samicy widnieją promieniste beżowoszare pasy, natomiast u dorosłego samca są one złotawe. Odwłok czarny z nakrapianym beżowym lub jasnobrązowym wzorem, który układa się w charakterystyczny ornament. Uda pająka są czarne, dalsze segmenty odnóży szarobrązowe. W miejscu łączenia uda i rzepki widać pomarańczowy pasek.

Długość życia

Samice dożywają przeważnie 12-15 lat. Samce giną około roku po ostatniej wylince.

Występowanie i biotop

Pterinochilus chordatus jest ptasznikiem afrykańskim. Zamieszkuje Kenię (prowincja Rift Valley), tereny na pograniczu z Tanzanią oraz okolice góry Kilimandżaro. Głównie są to stepy, sawanny oraz lasy, gdzie zasiedla norki, które gęsto oplata pajęczyną.
 

Cechy szczególne i ciekawostki

Jak wiadomo, jest to przedstawiciel podrodziny Harpactirinae, co może dawać nam bezpośredni wgląd na zachowanie i temperament pająka. Jednakże jak każdy ptasznik w momencie zagrożenia, w pierwszej kolejności, będzie starał kierować się ucieczką, a dopiero gdy zostanie przyparty do muru będzie utożsamiał się z postawą defensywną w celu odstraszenia potencjalnego napastnika. Co prawda P.chrodatus nie ma parzących włosków jak krewniacy z kontynentu obu Ameryk, za to wydaje charakterystyczny dźwięk, który nazywany jest strydulacją. Są to ptaszniki bardzo szybkie, jednak to absolutnie nie jest powodem by rezygnować z zakupu tego ptasznika. Terrarystom którzy mają opory przed kupnem tego ptasznika polecam nabycie młodego osobnika, który wraz ze wzrostem pozwoli nam lepiej poznać swoją naturę i przyzwyczaić do szeregu różnych zachowań.

Terrarium

Polecam zrezygnować z kliszówek w przypadku ptaszników L1, lepszym rozwiązaniem będzie pojemnik na mocz, przez który łatwiej będzie można obserwować podopiecznego. Dodatkowym plusem jest to, że ptasznik na pewno zapajęczynuje część pojemnika i wraz ze wzrostem będzie sukcesywnie powiększał swoje gniazdo, co da dodatkową możliwość obserwacji pająka. Wraz z wylinkami przenosimy pająka do większych pojemników np. faunbox. Dorosłego osobnika z powodzeniem możemy trzymać w terrarium o wymiarach 25/25x/25 cm. Jako podłoże dajemy włókno kokosowe z domieszką piasku, aby choć trochę odwzorować naturalny habitat pająka, do tego warto dodać kępy suchych traw i jakieś korzeni,e aby pająk mógł oprzeć na nich konstrukcje swojego gniazda. Często się zdarza że P.chordatus wykopie sobie małą norkę i przy wejściu oplata ją pajęczyną. Rzadko się zdarza, aby ptasznik ten robił tak okazałe konstrukcje z pajęczyny jak jego bliski krewniak P.murinus.
 

Temperatura i wilgotność

Temperatura odpowiednia dla tego gatunku wynosi około 27°C. W nocy można ją trochę obniżyć, jednak nie poniżej 20°C. Wilgotność powinna być utrzymana na poziomie 60-70% poprzez okresowe zraszanie terrarium niewielkimi ilościami wody.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Samica jest masywniej zbudowana od samca. U dorosłych samców pojawiają się narządy kopulacyjne – bulbusy na końcach nogogłaszczek, oraz haki na pierwszej parze odnóży krocznych. Ubarwienie obu płci zbliżone. Płeć rozpoznać można już u niedorosłych osobników na podstawie analizy budowy płytki i szczelinki płciowej.
 

Rozmnażanie

Rozmnażanie P. chordatus jest dość proste. Pająki zazwyczaj nie przejawiają względem siebie agresji, choć zdarzają się wyjątki. Samica buduje kokon zazwyczaj po 6-12 tygodniach po kopulacji, ale były też przypadki, gdzie ten okres wydłużał się do 5 miesięcy. W kokonie znajduje się od 60 do 200 jaj. Po kilku tygodniach od złożenia kokonu pojawiają się nimfy, zazwyczaj to okres 4-5 tygodni. Po kolejnych 2-3 tygodniach możemy się spodziewać maluchów L1.

Ocena

(zobacz skalę ocen)

jad: 4
szybkość: 4
temperament: 4
trudność hodowli: 2
podatność na błędy hodowców: 2
ocena ogólna: 16
Polecany dla doświadczonych terrarystów.

Źródła

• Gallon, R.C. 2001. Revision of the Ceratogyrus spp. formerly included in Coelogenium (Araneae: Theraphosidae, Harpactirinae). Mygalomorph 2: 1-20.
• Gallon, R.C. 2002. Revision of the African genera Pterinochilus and Eucratoscelus (Araneae, Theraphosidae, Harpactirinae) with description of two new genera. Bulletin of the British Arachnological Society 12: 201-232.
• doświadczenia własne

Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.

Liczba wyświetleń: 6