Pterinochilus vorax – ptasznik

Pterinochilus vorax
(Pocock, 1897)

Zdjęcie autorstwa Andrzej Piróg

Spis treści

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Pterinochilus vorax
Nazwa angielska: Lake Tanganyikan golden baboon

Wygląd

Dorosłe samice tego gatunku mierzą około 6 cm ciała, a z rozpostartymi odnóżami 13 cm. Dominującym kolorem ubarwienia tego ptasznika jest czerń. Zarówno karapaks, odnóża jak i odwłok są czarne. Dodatkowo dwa ostatnie mają słabo widoczny granatowy połysk. Odwłok porośnięty gęsto jasno-rudymi włoskami.

Długość życia

Samice tego gatunku dożywają do 13 lat, samce natomiast giną rok po ostatniej wylince.

Występowanie i biotop

W naturze można go spotkać na sawannach, stepach oraz pograniczach lasów Angoli, Mozambiku, Tanzanii i Zambii w wykopanych przez siebie norkach.

Cechy szczególne i ciekawostki

Pterinochilus vorax jest wyjątkowo agresywnym ptasznikiem. Może zaatakować bez ostrzeżenia. Jad jest niebezpieczny dla zdrowia dorosłego człowieka. Zdenerwowany stryduluje(wydaje syczące dźwięki), pocierając szczękoczułkami

Terrarium

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/25 (dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.
Młode osobniki trzymamy w pudełkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych „terrariów”. Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu, pojemniki na żywność różnych rozmiarów itp. Popularne są także faunaboxy różnych rozmiarów, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.

Terrarium powinno być ustawione z dala od kaloryfera, głośników, wszelkich sprzętów powodujących drgania, w miejscu spokojnym, gdzie nie będzie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, strącenie z półki lub potłuczenie.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki, lecz tutaj, jako że jest to gatunek żyjący na sawannach jako podłoże posłużyć może piasek terraryjny, grubość podłoża powinna wynosić ok. 5- 7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Powinniśmy zapewnić pająkowi kryjówkę, którą można zrobić z łupiny kokosa lub ceramicznej doniczki. Tylną ścianę terrarium możemy wykonać z korka, kory, słomianki lub zaprawy tynkarskiej bądź styropianu pomalowanych farbą wszystko zależy od naszych zdolności i pomysłowości. Jako wystrój wykorzystujemy korzenie, kawałki kory, łupiny orzecha kokosowego wszystko najlepiej odpowiednio zabezpieczone przed wilgocią nietoksycznym lakierem bezbarwnym. Terrarium możemy obsadzić żywymi roślinami, ale najczęściej zostają one zniszczone przez mieszkańca, najlepiej spisują się sztuczne rośliny.

Temperatura i wilgotność

Temperatura w przedziale 26-29°C z nocnym spadkiem do ok 22°C, wilgotność powinna wynosić około 65-75%.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się czego używać do ogrzewania i oświetlania w terrarium – przeczytaj ten artykuł: Ogrzewanie i Oświetlenie.

Żywienie

Jeżeli chcesz dowiedzieć się czym karmić ptasznika przeczytaj artykuł: Żywienie.

Dymorfizm płciowy

Samica mocniej zbudowana od samca, choć często o mniejszej rozpiętości odnóży. Samiec ma haki na goleniach pierwszej pary odnóży i narządy kopulacyjne(tzw. bulbusy) na nogogłaszczkach. Ubarwienie obu płci zbliżone. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej.

Rozmnażanie

Dość proste. Jedynym problemem może być trudność w skompletowaniu pary. Gdy już nam się to uda, to pająki kopulują łatwo i bez wzajemnej agresji. Dorosłą parę można trzymać w jednym terrarium przez kilka tygodni. Po 2-3 miesiącach samica składa kokon i wplata go w oprzęd, przez co nie ma możliwości wyjęcia go. Po niecałym miesiącu wylęga się z niego od 80 do 170 nimf, a po kolejnych 3 tygodniach stają się samodzielnymi pająkami.