Rozmnażanie Chilobrachys huahini w nietypowych okolicznościach

Rozmnażanie Chilobrachys huahini w nietypowych okolicznościach
Timur Zinov Listopad 2011, BTS 27 (1)

We wrześniu 2010 zdecydowałem dopuścić samicę Chilobrachys huahini, gdyż miałem pewność co do jej dorosłości. Kupiłem dorosłego samca i sparowałem pająki kilka razy, aż do ostatniego dopuszczania w październiku 2010, kiedy to samiec został zjedzony przez samicę. Samica szybko przybierała na wadze i chętnie jadła. Kokon złożyła 5 marca 2011 (zdj. 2).

Zdjęcie 1.

Kokon był całkiem spory i solidny, zrobiony z grubej pajęczyny o strukturze podobnej do papieru. Sprawiał też wrażenie bardzo żywotnego.

Zdjęcie 2.

Jednakże 16-go marca 2012 samica porzuciła kokon i zostawiła go w tym samym miejscu, co resztki pokarmu. Obejrzałem kokon i odkryłem, że był rozerwany i wyciekała z niego cuchnąca ciecz. Po otwarciu kokonu okazało się, że są tam jeszcze zdrowe jajeczka (zdj. 3), które jednak są mokre. Poza zdrowymi jajeczkami było tam około 30 czarnych, „skórzastych” jajeczek, które rozwaliły się po dotknięciu. Kilka z nich pękając rozlało się na zdrowe jajka.

Zdjęcie 3.

Usunąłem zdrowe, żywotne jajeczka i umieściłem je w pospiesznie zrobionym inkubatorze (zdj. 4 i 5), w którym wilgotność utrzymywałem na poziomie 85%.

Zdjęcia 4 i 5.

1. Pojemnik z wysokimi ściankami oraz 10-15 otworami na dole i 10-15 otworami na górze.
2. Drugi pojemnik o wysokości połowy pierwszego oraz takiej samej szerokości. Bardzo małe otwory wentylacyjne, wykonane cienką igłą w odległości 2-3 mm od siebie, na dole drugiego pojemnika.
3. Pokrywka do mniejszego pojemnika, z otworami w okolicy górnej krawędzi jako wentylacja.
3.1. Siateczka mikroskopowa.
4. Ściereczka celulozowa do utrzymania 90% wilgotności.
5. Gumka recepturka w celu utrzymania zamknięcia inkubatora, z mniejszym pojemnikiem wewnątrz większego. Następnie inkubator zostaje uszczelniony w celu lepszej ochrony przed wahaniami temperatury i wilgotności oraz organizmami pasożytniczymi.

Jajeczka były inkubowane w stałej temperaturze – 26°C. Każdego dnia sprawdzałem oraz delikatnie przekręcałem jajeczka za pomocą pędzelka by się nie posklejały. Przy pomocy małej latarki byłem w stanie zobaczyć nimfy rozwijające się w jajeczkach. Był to proces bardzo fascynujący.

Dwudziestego dnia po złożeniu kokonu zaczęły wyłaniać się nimfy. Oddzieliłem wykluwające się jajeczka i umieściłem je w innym pojemniku.

06.04.2011 jajeczka zaczęły ciemnieć.
08.04.2011 wykluły się nimfy – łącznie 190 szt.

Zdjęcie 6.

Nierozwinięte jajeczka zostały oddzielone od wyklutych nimf, umieściłem je w drugim inkubatorze. Za pomocą zdjęć byłem w stanie określić ich formowanie się z dokładnością co do jednego dnia. Niezapłodnione jajeczka pozostawały takie same i wyglądały jak jasne, żelatynowe kulki. Zdrowe jajeczka były łatwe w odróżnieniu i dało się zauważyć, że dojrzewają. Do dnia 18-19 nimfy zaczęły opuszczać kokon, wszystkie wyglądały na zdrowe.

Zdjęcie 7.

01.05.2011 nimfy zaczynają ciemnieć.
10.05.2011 czarne ubarwienie staje się coraz bardziej wyraźne.
20.05.2011 nimfy zmieniły kolor na całkowicie czarny, a od 22.05 do 25.05 wszystkie zmieniły się w pająki (fot. 10) – w sumie było ich 170 sztuk.
28.05.2011 pająki zaczęły przejawiać kanibalizm, jeden z nich zjadł nimfę (fot. 11). Po tym zdarzeniu zostały one rozdzielone i umieszczone w oddzielnych pojemnikach oraz dostały karmówkę (miały zdrowy apetyt).

Zdjęcia 8, 9, 10 i 11.

Jestem wdzięczny Rickowi C. Westowi za namówienie mnie do napisania tego tekstu oraz Svetlanie Novikavej z Chelyabinsk za udostępnienie samca.

Article has been written with permission from The British Tarantula Society.
All photos are copyrighted to The British Tarantula Society.

Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.

Liczba wyświetleń: 8