Saliticus scenicus – skakun arlekinowy
(Clerck, 1757)
Nazwa: Saliticus scenicus, skakun arlekinowy
Rodzina: Salticidae
Wygląd
Pająk ten dorasta do 0,8 cm (samica), samiec mniejszy. Obydwie nazwy pająka dużo mówią o jego ubarwieniu, jest dosyć łatwy do rozpoznania po czarnym odwłoku ozdobionym białymi paskami, reszta ciała czarna. Budowa ciała owego pająka jest zwarta i nadaje mu charakterystyczny wygląd. Pierwsza para oczy skierowana jest ku przodowi, są one o wiele większe od reszty przyoczek. U samców nogogłaszczki wysunięte są do przodu. Słabo pokryty włoskami, dosyć małe w porównaniu do innych pająków kądziołki przędne.
Występowanie i biotop
Cała Europa , Azja po Japonię, północna Afryka, Ameryka północna. Często spotykany na zewnętrznych ścianach domów, na nasłonecznionych murkach, dużych kamieniach, czasem na parapetach.
Biologia
Tak jak reszta skakunowatych, tak i S. Scenicus w zdobywaniu pożywienia pomaga sobie doskonałym zmysłem wzroku i niebanalną taktyką, nie polega na przędzy i sieciach. Jego ofiary mogą być nawet dwa razy większe niż sam pająk, radzi sobie z nimi dosyć silnym jadem. Poluje na ćmy, małe chrząszcze, małe koniki polne i różne błonkówki. Mają wspaniały zmysł wzroku porównywalny z ludzkim, nie jednokrotnie zauważano, że skakun śledził wzrokiem przyglądającego mu się człowieka, gdy patrzyło się na niego z boku odwracał się w stronę człowieka. Dowiedziono, że pająki te nie posługują się jedynie instynktami, potrafią zapamiętać położenie terenu i obejść ofiarę od tyłu, uczą się na błędach. W okresie rozrodczym partnerka wybiera tylko takiego samca, który jest jak najbardziej zbliżony ubarwieniem do niej samej, tzn. jaskrawość kolorów. Samce dodatkowo odprawiają „taniec”, jeżeli popełniają błąd mogą zostać zaatakowani przez samice. Gdy dochodzi do kopulacji samiec umieszcza nasienie w otworze płciowym samicy za pomocą bulbusów. Samica może z niego skorzystać w każdej chwili, chyba że wylinieje.
Tekst pochodzi z arachnea.org. Więcej informacji w stopce.
Liczba wyświetleń: 8